۸ کاری که گوشی هوشمند باید به ‌صورت خودکار انجام دهد

۸ کاری که گوشی هوشمند باید به ‌صورت خودکار انجام دهد

خودکارسازی گوشی هوشمند

پیام‌های متنی را خودکار کنید

چه قصد داشته باشید رانندگی کنید، چه پاسخ دادن به دوستان، زحمت زیادی برای شما داشته باشد، با خودکارسازی پیام‌های متنی یا حداقل پاسخ‌هایی که باید به پیامک‌های رسیده بدهید، می‌توانید کمی از مقدار تایپ با انگشت بکاهید.

در سیستم‌عامل iOS باید گزینه‌ی Do Not Disturb (که بعداً بیشتر درباره‌اش خواهم نوشت) را فعال کنید تا پاسخگوی خودکار پیامک‌ها روشن شود. از قسمت Settings، گزینه‌ی Do Not Disturb را انتخاب نمایید و صفحه را بالا برید تا به گزینه‌های Auto-Reply برسید: می‌توانید مخاطبانی را که پاسخ خودکار دریافت می‌کنند و متن دقیق پیام را انتخاب نمایید. بعد از این، هرگاه Do Not Disturb به صورت دستی یا خودکار روی دستگاه فعال شود، این تنظیمات نیز روشن خواهند بود.

پاسخ خودکار پیامک، زیرمجموعه‌ای از حالت رانندگی در سیستم‌عامل اندروید نیز هست؛ اما همچنان برای ارسال شدن پیامک پاسخ، باید دکمه‌ی تأیید را بزنید. برای داشتن فرایندی واقعاً خودکار، نسخه‌ی رایگان اپلیکیشن Auto Reply Text Message را نصب نمایید. این برنامه درست شبیه پیام «خارج از ساعت اداری» در ایمیل است و برای آن می‌توانید پروفایل‌های مختلفی را تنظیم نمایید (یک پاسخ برای جلسات، یکی برای تعطیلات، یکی برای رانندگی و غیره).

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم را خودکار کنید

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم یکی از کارهای اساسی است که برای حفظ خاطرات دیجیتالی باارزش باید انجام دهیم تا حتی اگر گوشی گم و نابود شود، این عکس‌ها و فیلم‌ها را از دست ندهیم. خوشبختانه انجام این کار از همیشه آسان‌تر است. به سرعت می‌توانید گوشی را به گونه‌ای تنظیم کنید که هرگاه به اینترنت wifi متصل شدید، گوشی به‌صورت خودکار، عکس و فیلم‌ها را در فضای ابری ذخیره نماید.

برنامه Google Photos هم بر روی اندروید و هم iOS موجود است: ۱۵ گیگابایت رایگان (برای همه‌ی خدمات گوگل) دریافت خواهید کرد و برای داشتن فضای بیشتر نیز می‌توانید ماهی ۲ دلار پرداخت نمایید. اگر با تغییر ابعاد عکس‌ها به ۱۶ مگاپیکسل، و فیلم‌ها به ۱۰۸۰ مشکلی نداشته باشید، یا گوشی پیکسل داشته باشید، گوگل به شما حافظه‌ی نامحدود رایگان می‌دهد. اپلیکیشن را نصب کرده و سپس Settings و بعد از آن Backup & sync را بررسی کنید تا مطمئن شوید همه‌چیز در فضای ابری کپی می‌شود.

گزینه‌ی گوشی‌های اپل، iCloud Photo Library است که ۵ گیگابایت فضای ابری رایگان در اختیار شما قرار می‌دهد و برای فضای بیشتر، یک دلار در ماه یا بیشتر از شما دریافت خواهد کرد. از قسمت Settings در دستگاه iOS، نام Apple ID و پس از آن iCloud، و سپس Photos را لمس نمایید تا پشتیبان‌گیری خودکار را فعال کنید. در این قسمت، چندین گزینه‌ی دیگر نیز نظیر Dropbox و OneDrive در اختیار خواهید داشت.

تایپ کردن را خودکار کنید

شاید از اینکه بدانید چه مقدار زمان در روز برای تایپ کردن صرف می‌کنید، شگفت‌زده شوید. تنظیمات خودکارسازی را برای صفحه‌کلید گوشی فعال کنید تا عباراتی را که زیاد استفاده می‌کنید، مثلاً آدرس منزل، معذرت‌خواهی بابت دیر رسیدن، تنها با تایپ چند حرف، به متن خود اضافه نمایید.

با گوشی iOS، تنها کافی است Settings را باز نموده و سپس از قسمت General، Keyboard و سپس Text Replacement را انتخاب نمایید. در صفحه‌ای که پیش روی شما باز می‌شود، می‌توانید نویسه‌های جدیدی اضافه نمایید (دو نمونه برای شما قرار داده شده است)، آیکون + را لمس کرده و سپس عبارت یا میان‌بر مد نظر خود را وارد نمایید. هنگام تایپ کردن از میان‌بر معرفی ‌شده استفاده می‌کنید و عبارت مدنظر به صورت پیشنهاد در فهرست متن‌های پیش‌بینی‌شده ظاهر می‌گردد.

کسانی که از اندروید استفاده می‌کنند، به سراغ Settings رفته و به ترتیب مسیر System-> Languages & input-> Virtual keyboard-> Gboard-> Dictionary و در نهایت Personal dictionary را طی نمایند. زبان خود را انتخاب و سپس با استفاده از آیکون +، عبارت و میان‌بر را اضافه کنید. دفعه‌ی بعدی که تایپ می‌کنید، میان‌بر و سپس عبارت را انتخاب نمایید.

زمان‌های سکوت را خودکار کنید

مشکلی که وجود دارد این است که بیشتر مواقع، به‌شکلی غیرقابل‌ کنترل، فراموش می‌کنیم گوشی خود را در حالت سکوت قرار دهیم. این مسئله باعث می‌شود در بسیاری از جلسات مهم، سر کلاس درس یا هنگام نماز جماعت در مسجد، زنگ گوشی سکوت را بشکند و ما را خجالت‌زده کند. اجازه دهید گوشی شما طبق برنامه‌ای مشخص، در زمان لازم در حالت سکوت فرو رود.

در سیستم‌عامل iOS، می‌توانید Settings را باز کرده، Do Not Disturb را انتخاب نموده و سپس Scheduled را فعال نمایید تا زمان‌های سکوت را تعیین کنید. متأسفانه در این قسمت، هر روز فقط یک بازه‌ی زمانی را می‌توانید مشخص نمایید. اگر Do Not Disturb را در Control Center به مدت طولانی لمس کنید، می‌توانید حالت سکوت را به مدت یک ساعت، تا عصر، یا تا زمانی که از موقعیت مکانی کنونی خارج شوید، تنظیم نمایید.

در اندروید، Sound را انتخاب نموده و سپس از قسمت Settings، گزینه Do not disturb را بزنید. گزینه‌ی Turn on automatically را انتخاب کنید تا زمان‌هایی که Do Not Disturb یعنی بدون دخالت شما فعال می‌شود را تنظیم نمایید. این بازه‌های زمانی را می‌توانید با توجه به ساعات روز یا وقایع موجود در تقویم گوگل مشخص نموده و اگر لازم باشد در هر ۲۴ ساعت، چند بازه‌ی زمانی تعیین کنید.

به‌صورت خودکار، پخش موسیقی را متوقف نمایید

اگر دوست دارید با گوش دادن به موسیقی مورد علاقه‌ی خود یا چند کانال صوتی آنلاین به خواب بروید، می‌توانید گوشی را به‌گونه‌ای تنظیم نمایید که پس از گذشت مدت‌زمان مشخصی، پخش موسیقی را متوقف کند. برخی اپلیکیشن‌ها، مثلاً Pocket Casts، خودشان زمان‌سنج دارند (البته Spotify هنوز این قابلیت را اضافه نکرده است…).

اگر از گوشی iOS استفاده می‌کنید، می‌توانید این کار را به اپلیکیشن Clock بسپرید. برگه‌ی Timer را باز نموده و مدت زمان دلخواه خود را انتخاب نمایید. سپس When Timer Ends را لمس نمایید. در انتهای فهرست، Stop Playing را بزنید. زمانی که زمان‌سنج متوقف شود، هر نوع فایل صوتی اجراشده روی گوشی، خاموش می‌شود.

شرم‌آور است که برنامه‌ی پیش‌فرض Clock روی اندروید چنین کارکردی ندارد؛ اما شما می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن‌های فرعی، این نقیصه را برطرف نمایید. تعداد قابل‌توجهی اپلیکیشن زمان‌سنج خواب در Google Play و کافه‌بازار موجود است. کافی است یک جستجوی ساده انجام دهید و ببینید کدام یک را بیشتر دوست دارید؛ اما سادگی و کارآمدی Sleep Timer قابل ستایش است.

 زمانی که از منزل خارج می‌شوید، به‌صورت خودکار، wifi را غیرفعال کرده و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید.

اگر گوشی اندروید دارید، از IFTTT (اگر … آنگاه…) استفاده نمایید تا بر اساس رویدادهای گوشی یا موقعیت مکانی آن، انواع مختلف کارهای خودکار را انجام دهد. این سرویس همه‌ی اپلیکیشن‌ها و پلتفرم‌ها را به هم متصل می‌کند. استفاده از آن رایگان است.

مثلاً شاید برای امنیت بیشتر، حفظ عمر باتری و آرامش خاطر، بخواهید زمانی که IFTTT خروج شما را از منزل یا رسیدن به اداره را تشخیص داد، wifi را بسته و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید. عصر، وقتی برمی‌گردید، IFTTT می‌تواند به‌صورت خودکار، گوشی را از حالت سکوت درآورده و دوباره wifi را روشن کند.

این فقط گوشه‌ای از کارهایی است که IFTTT می‌تواند انجام دهد: آگاهی‌رسانی‌ها و پیام‌ها را در صفحات گسترده وارد نماید، چراغ‌های هوشمند را هم‌زمان با زنگ ساعت روشن کند، به‌صورت خودکار، مسیر رفتن به یک رویداد را در تقویم نشان دهد، زمانی که دستگاه بلوتوث‌داری شناسایی شد، پخش موسیقی را آغاز کند، در رسانه‌های اجتماعی مطلب بفرستد، و بسیاری موارد دیگر.

 زمان رسیدن خود را به دیگران اطلاع دهید

برنامه Shortcuts را از طریق اپل (قبلاً به نام Workflow) روی دستگاه iOS خود نصب کنید تا بتوانید چند وظیفه را خودکارسازی نمایید. بهتر بگویم، مجموعه‌ای از اقدامات را که تنها با یک لمس یا دستور به Siri انجام‌پذیر است، با هم ترکیب کنید.

در این مورد بخصوص، قصد داریم میان‌بری را معرفی کنیم که به شما اجازه می‌دهد زمان تخمینی رسیدن را با فردی دیگر به اشتراک بگذارید. کافی است به ترتیب، Street Address (آدرس منزل را وارد نمایید)، Get Travel Time و Send Message را پیمایش کنید. در بلوک آخر، دکمه‌ی Travel Time را لمس کرده تا زمان تخمینی رسیدن خود را به متن پیامک اضافه کنید. مخاطبین مد نظر را در فیلد Recipients انتخاب کنید و سپس کار تمام است.

روی دکمه‌ی Gallery در Shortcuts کلیک کنید تا روش‌های دیگری برای خودکارسازی زندگی خود در این اپلیکیشن، ملاحظه نمایید. می‌توانید ترانه‌ای را که به آن گوش می‌دهید، در فضای مجازی به اشتراک بگذارید، چند ردیف عکس اینستاگرام بسازید، محتوای آخرین مطلب کپی‌شده را به Dropbox بفرستید، Live Photos را به GIF تبدیل کنید، در آخرین خبرها بگردید و کارهای بسیار زیاد دیگری انجام دهید.

حرفه‌ای‌تر، خودکارسازی کنید

اگر تصمیم جدی مبنی بر خودکارسازی زندگی خود و یک گوشی اندروید دارید (iOS حقیقتاً ابزار اساسی لازم را در اختیار اپلیکیشن‌های فرعی قرار نمی‌دهد)؛ اپلیکیشن Tasker مدت‌ها است که گزینه‌ای طلایی در میان اپلیکیشن‌های خودکارسازی به شمار می‌رود. استفاده از آن، آسان‌تر از دیگر اپلیکیشن‌ها نیست (البته در حال پیشرفت است)؛ اما نمی‌توانید قابلیت‌های آن را نادیده بگیرید.

اپلیکیشن Tasker می‌تواند با انواع اپلیکیشن‌ها و تنظیمات سیستمی روی گوشی ارتباط برقرار کند. اگر لازم باشد، چراغ‌قوه را روشن کنید، پخش موسیقی را کنترل نمایید، حالت پرواز را تغییر دهید، پیامک بفرستید، باقیمانده‌ی شارژ باطری را ببینید یا نقشه را باز کنید. وظیفه‌های خودکار را می‌توان با یک لمس، یا بر اساس زمان‌بندی، رویداد یا موقعیت مکانی انجام داد.

مثلاً زمانی که به محل خاصی رسیدید، می‌توانید به‌صورت خودکار به Foursquare وارد شوید یا رمز wifi خود را با کلمه‌ی wifi به هر پیامکی که به شما ارسال می‌شود، بفرستید.

 

منبع: چطورپدیا

ردیابی موقعیت مکانی چگونه توسط گوشی هوشمند انجام می‌شود؟

ردیابی موقعیت مکانی چگونه توسط گوشی هوشمند انجام می‌شود؟

همانطور که افشاسازی اخیر سابقه‌ی ردیابی موقعیت‌مکانی کاربران توسط گوگل نشان می‌دهد، حدس زدن زمانی که اپلیکیشن‌ها، شرکت‌های فناوری غول‌آسا و دستگاه‌های جیبی، موقعیت مکانی شما را رصد می‌کنند و زمانی که این کار را نمی‌کنند کار آسانی نیست. در ادامه آنچه را که باید درباره‌ی عملکرد ردیابی موقعیت مکانی در گوشی بدانید و روش غیرفعال کردن آن را خواهید دید.

اطلاعات موقعیت مکانی یکی از داده‌های اولیه‌ای است که هر شرکت ممکن است از شما دریافت کند. شاید هدف آنها شخصی‌سازی گزارش آب و هوا یا ارائه‌ی تبلیغ یک شیرینی‌فروشی در نزدیکی محل زندگی شما باشد. در نتیجه‌، اپلیکیشن‌ها و سیستم‌عامل‌های موبایل به شدت به دنبال کسب چنین داده‌هایی هستند. البته نوعی سازش دوجانبه بین شما و این شرکت‌ها وجود دارد و اگر دوست نداشته باشید که موقعیت مکانی خود را افشا سازید، چاره‌ای جز خداحافظی با برخی خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل راهنمای مسیریابی برای رسیدن به یک پارک ندارید. آسودگی را بیشتر دوست دارید یا حفظ حریم خصوصی؟ نمی‌توانید هر دو را با هم داشته باشید؛ اما بلد بودن طرز کار آن و زمانی که می‌توانید و باید آن را فعال کنید، برای شما مفید خواهد بود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط دستگاه

اگر نمی‌خواهید گوشی هوشمند، موقعیت شما را به هر اپلیکیشن یا هر شرکت فناوری گزارش کند؛ پس باید تنظیمات موقعیت مکانی اصلی را غیرفعال کنید. این کار اساساً باعث می‌شود گوشی دیگر نتواند جای خود را پیدا کند که اغلب با ارتباط با ماهواره‌های GPS، برج‌های سلولی و حتی شبکه‌های wifi عمومی نزدیک انجام می‌شود.

اگر گوشی اندروید دارید، به Settings بروید و سپس Security & location را انتخاب کرده و کلید Use location را خاموش کنید. اگر از گوشی آیفون استفاده می‌کنید، Settings را باز کرده و Privacy and Location Services را لمس نمایید. سپس Location Services را غیرفعال کنید. گوشی شما اساساً از نظر موقعیت مکانی پنهان خواهد شد.

انجام این کار به معنای آن است که دیگر نمی‌توانید موقعیت خود را روی نقشه مشخص نمایید، به دنبال کافه‌های محله‌ی خود بگردید یا اگر گوشی خود را گم کردید، آن را با موقعیت‌یاب پیدا کنید؛ همچنین گوگل نیز دیگر نخواهد توانست از جمع‌آوری داده استفاده کرده و به کاربران «نقشه گوگل» (Google Map) بگوید مثلاً یک جاده چه مقدار ترافیک دارد. هم اندروید و هم iOS در صفحات منوی واقعی خود، اطلاعات بیشتری به شما ارائه می‌دهند تا بدانید با انجام این کار، چه امکاناتی از دست می‌دهید.

گرچه همچنان یک شرایط باقی می‌ماند که طی آن، موقعیت مکانی شما چه با اندروید یا iOS، حتی با خاموش کردن ردیابی موقعیت مکانی به اشتراک گذاشته می‌شود: زمانی که با فوریت‌ها و خدمات اورژانسی تماس بگیرید. اگر جایی باشید که اشتراک‌گذاری اضطراری موقعیت مکانی در آن فعال باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که مکان‌یاب خود را غیرفعال کرده باشید یا خیر. در هر صورت گوشی شما موقعیت مکانی را مخابره خواهد نمود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط اپلیکیشن

اگر ردیابی موقعیت مکانی را در دستگاه خود فعال سازید، دسترسی به این اطلاعات را در اختیار گوگل و اَپل قرار می‌دهید. این کار صرفاً بخشی از قرارداد استفاده از سیستم‌عامل‌های دارای خدمات موقعیت مکانی فعال است. حتی با وجود فعال بودن این تنظیمات، باز هم می‌توانید راه دسترسی اپلیکیشن‌ها به موقعیت مکانی گوشی خود را ببندید.

از قسمت Settings اندروید، به سراغ Security & Location و سپس Location بروید و App-level permissions را لمس کنید تا همه‌ی اپلیکیشن‌های نصب‌ شده بر روی گوشی را ببینید. دسترسی هر کدام از اپلیکیشن‌هایی که نمی‌خواهید موقعیت مکانی شما را بدانند را از این طریق غیرفعال کنید. مثلاً شاید بخواهید برنامه Airbnb محل شما را بداند؛ اما فیس‌بوک نه. در اینجا هم با غیرفعال کردن این دسترسی، شاید برخی از ویژگی‌های اپلیکیشن که نیازمند اطلاعات موقعیت مکانی باشد، مختل شود.

در بخش Settings برای iOS، Privacy را لمس و سپس Location Services را بزنید تا فهرست کاملی از اپلیکیشن‌ها را ببینید. در iOS، مدیریت دقیق‌تری به شما ارائه می‌شود: می‌توان به اپلیکیشن‌ها اجازه داد که همیشه «Always» یا هنگام استفاده از اپلیکیشن «While Using the App» یا هرگز «Never» به موقعیت مکانی دسترسی داشته یا نداشته باشند. با استفاده از گزینه‌ی Never، ردیابی را به‌کلی مسدود نمایید؛ یا با استفاده از While Using the App، ردیابی پنهانی را مسدود کنید(تا اطلاعات موقعیت مکانی تنها زمانی ثبت شود که اپلیکیشن عملاً اجرا شده باشد.

یکی از روش‌هایی که می‌توان اپلیکیشن‌ها را از ثبت موقعیت مکانی به شکلی که در گزارش اخیر AP آمده است، باز داشت به این صورت است: هر جا که اپلیکیشن‌ها روی دستگاه اجرا شده‌اند، می‌توانید نقاط ریزی روی نقشه ببینید و سپس به‌صورت هم‌زمان موقعیت مکانی را اصلاح نمایید. البته هر اپلیکیشن با دیگری متفاوت است و برای کاری که با داده‌های مکانی شما انجام می‌دهد، سیاست‌های حریم خصوصی ویژه‌ی خود را خواهد داشت.

به یاد داشته باشید که برخی از این اپلیکیشن‌ها، نفوذ فراوانی دارند. حتی اگر دسترسی فیس‌بوک را به موقعیت مکانی خاموش نمایید، فیس‌بوک به عنوان یک پلتفرم، زمانی که از طریق مرورگر به سیستم آن ورود می‌کنید، با استفاده از آدرس IP که با آن به سایت وصل می‌شوید یا زمانی که یکی از دوستان، شما را در مکان خاصی تگ کند، یا زمانی که مکانی را در عکسی در اینستاگرام تگ می‌کنید، جای شما را پیدا می‌کند.

ردیابی موقعیت مکانی توسط گوگل و اَپل

حتی اگر دسترسی ردیابی موقعیت مکانی را برای همه‌ی اپلیکیشن‌های خود غیرفعال نمایید، تا زمانی که روی تلفن شما فعال باشد، بخش اول را ببینید، اَپل (در iOS) و گوگل (در اندروید) می‌توانند داده‌های موقعیت مکانی شما را به دست آورند؛ زیرا آنها مالک سیستم عاملی هستند که استفاده می‌کنید. اما به نظر می‌رسد گوگل نسبت به اَپل، بسیار متجاوزانه‌تر عمل می‌کند و شوق بیشتری برای به اشتراک‌گذاری داده‌ها در همه‌ی محصولاتش از خود نشان می‌دهد.

این ردیابی، از نوعی است که ک.شانکاری در مطلب وبلاگ خود، که در واقع آغازگر گزارش AP بود، مطرح نمود. همان مطلبی که به مسائل اندرویدی می‌پردازد که کاربران سال‌ها متوجه آن بوده‌اند. سرویس‌های Google Play  تا زمانی که دسترسی موقعیت مکانی در سطح تلفن همراه فعال باشد، همچنان مقداری داده‌ی موقعیت مکانی برای گوگل و خدمات مرتبط به آن نظیر نقشه‌ها و دستیار گوگل را گردآوری خواهد کرد.

گوگل حتی می‌تواند با کمک اپلیکیشن گوگل، این کار را بر روی iOS انجام دهد. در نظر داشته باشید که گوگل همیشه، حتی زمانی که در پس‌زمینه فعال است، درخواست ثبت اطلاعات مکانی می‌دهد. حداقل در سیستم‌عامل iOS می‌توانید بدون غیرفعال کردن کل خدمات موقعیت مکانی گوشی، دسترسی اپلیکیشن گوگل را محدود نمایید؛ اما در اندروید، حداقل در ارتباط با موقعیت مکانی، یا باید همه‌چیز را بخواهید یا هیچ‌چیز.

همه‌ی این موارد در سیاست‌های حریم خصوصی گوگل، که همه‌ی محصولات و خدمات آن را از جمله Google Maps و اندروید شامل می‌شود، تعریف شده است. به گفته‌ی گوگل: «نوع داده‌های مکانی که ما گردآوری می‌کنیم، تا حدی به تنظیمات دستگاه و حساب کاربری شما بستگی دارد.». معنای این جمله، امکان انجام تنظیمات فراوان برای دوری از این گردآوری اطلاعات است و حتی بعد از آن تنظیمات نیز، تا حدی می‌توانید ردیابی موقعیت مکانی را کنترل کنید.

شما می‌توانید سیاست حریم خصوصی اَپل را نیز مطالعه نمایید. اَپل به وضوح بیان می‌کند که داده‌های به‌دست آمده از Location Services در iOS را برای اطلاع از اماکنی که زیاد به آن مراجعه می‌کنید، ارائه‌ی تبلیغات مبتنی بر مکان در Apple News و App Store و ارائه‌ی پیشنهادهای مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل پرسش Siri درباره‌ی تمایل شما برای مراجعه به کافه‌ای در همسایگی در iOS ۱۲ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این اطلاعات با دستگاه‌های دیگری که به همان حساب‌کاربری iCloud متصل باشند نیز به اشتراک گذاشته می‌شود؛ زیرا گوگل، اطلاعات حساب کاربری را در چندین دستگاه به اشتراک می‌گذارد؛ اما اَپل شفاف بیان می‌کند که علاقه‌ای به ذخیره‌سازی این داده‌ها برای خود ندارد. این داده‌ها به‌جای انتقال به اَپل، در دستگاه شما باقی خواهد ماند. هر داده‌ای که توسط اَپل رصد می‌شود، ناشناس‌سازی شده و با داده‌هایی که از کاربران دیگر دریافت می‌شود، در یک گروه قرار می‌گیرد.

همچون استفاده از فیس‌بوک یا اتصال به wifi عمومی، در نهایت به مقدار اعتمادی که به شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی این خدمات دارید، بستگی دارد. آیا راضی هستید که در قبال مسیردهی گام به گام برای رسیدن به مقصد یا گزارش آب و هوای محل زندگی یا توصیه‌ی رستوران جدیدی که در شهر باز شده است، گوگل یا گوشی آیفون از موقعیت مکانی شما باخبر شود؟

بنابراین، اگر قصد دارید اجازه ندهید یک اپلیکیشن خاص، محل گوشی شما را بداند، می‌توانید دسترسی آن را در سطح اپلیکیشن ببندید. اگر می‌خواهید گوگل و اَپل هر گونه اطلاعات را در ارتباط با موقعیت مکانی شما از طریق دستگاه تلفن همراه ردیابی نکند، پس باید ویژگی موقعیت مکانی دستگاه را به‌طور کامل غیرفعال نمایید یا صرفاً به سراغ یک گوشی ساده و عقب‌مانده بروید.

 

منبع: چطورپدیا

آیا Windows Defender بهترین آنتی‌ویروس برای ویندوز ۱۰ است؟

آیا Windows Defender بهترین آنتی‌ویروس برای ویندوز ۱۰ است؟

در ویندوز ۱۰ برخلاف ویندوز ۷ مجبور به نصب آنتی‌ویروس نیستیم. از ویندوز ۸ به بعد، ویندوز شامل یک آنتی‌ویروس رایگان از قبل نصب شده به نام «مدافع ویندوز» (Windows Defender) است. اما آیا واقعا مدافع ویندوز برای حفاظت از کامپیوتر شما بهترین انتخاب است، یا اینکه فقط یک گزینه به اندازه کافی خوب است؟

مدافع ویندوز در زمان ویندوز ۷ به عنوان یک نسخه قابل دانلود جداگانه تحت نام ملزومات امنیتی مایکروسافت عرضه می‌شد. اما در حال حاضر به صورت نصب شده به همراه ویندوز ارایه می‌شود و به‌صورت پیش‌فرض فعال است. افراد بسیاری معتقدند که همیشه بهتر است یک آنتی‌ویروس دیگر را هم نصب داشته باشید، اما این بهترین راه‌حل برای مشکلات امنیتی امروز، مانند باج‌افزارها، نیست.

آنتی‌بدافزار Malwarebytes

بنابراین بهترین آنتی‌ویروس چیست؟ لطفا تمام این مقاله را بخوانید

چیزی که شما نیاز دارید ترکیبی عالی از آنتی‌بدافزار Malwarebytes و مدافع ویندوز است.

توصیه اکید ما این است که این مقاله را بخوانید تا درک کنید که چرا ما ترکیبی از مدافع ویندوز و آنتی‌بدافزار Malwarebytes را توصیه می‌کنیم، اما از آنجا که می‌دانیم افراد زیادی فقط متن را سرسری نگاه می‌کنند، توصیه کوتاه و مختصر ما برای حفظ امنیت سیستم به شرح زیر است:

۱- از مدافع ویندوز به جای آنتی‌ویروس‌های متداول استفاده کنید. مجرمان به جای تولید ویروس‌های معمول به سمت ایجاد بدافزارها، حملات zero-day و حتی نرم‌افزارهای مخربی که آنتی‌ویروس‌های متدوال نمی‌توانند آن‌ها را تشخیص دهند، تغییر استراتژی داده‌اند. مدافع ویندوز یک محصول مناسب برای ویندوز است، سریعا به شما هشدار می‌دهد، شما را آزار نمی‌دهد و کارش را که تمیز کردن ویروس‌های قدیمی است، به‌خوبی انجام می‌دهد.

۲- از آنتی‌بدافزار Malwarebytes استفاده کنید. امروزه شیوع نرم‌افزارهای مخرب معمولاً از طریق نفوذ در مرورگر شما برای نصب باج‌افزارها رخ می‌دهد، و تنها آنتی‌بدافزار Malwarebytes است که با سیستم منحصر به فرد خود در برابر این حملات از سیستم شما محافظت می‌کند. این نرم‌افزار از منابع سیستم استفاده نمی‌کند و سیستم شما را کند نمی‌کند.

ترکیب یک – دو: آنتی‌ویروس و آنتی‌بدافزار

شما فارغ از این که به چه دقتی از اینترنت استفاده می‌کنید، به یک آنتی‌ویروس بر روی کامپیوتر خود نیاز دارید. هوشمند بودن برای محافظت از شما در مقابل تهدیدها کافی نیست و یک نرم‌افزار امنیتی می‌تواند به‌عنوان یک روش دفاعی دیگر به شما کمک کند.

با این حال، آنتی‌ویروس به تنهایی دیگر کافی نیست. توصیه ما این است که همزمان از یک آنتی‌ویروس خوب و یک آنتی بدافزار مناسب استفاده کنید. این دو با هم، شما را از بسیاری از بزرگترین تهدیدات اینترنتی محافظت می‌کنند: ویروس‌ها، نرم‌افزارهای جاسوسی، بدافزارها و حتی «برنامه‌های ناخواسته» (PUPs) و بسیاری دیگر.

پس شما از کدام باید استفاده کنید و برای کدام باید پول پرداخت کنید؟ با اولین بخش شروع می‌کنیم: آنتی‌ویروس.

آیا مدافع ویندوز (Windows Defender) خوب است؟

هنگامی‌که شما ویندوز ۱۰ را نصب می‌کنید، یک آنتی‌ویروس در حال اجرا دارید. مدافع ویندوز همراه با ویندوز ۱۰ موجود است و به‌صورت خودکار برنامه‌هایی را که باز می‌کنید، بررسی می‌کند، تعاریف جدید را از به‌روزرسانی‌های ویندوز دانلود می‌کند و واسطی را برای بررسی‌های بیشتر فراهم می‌کند. از همه بهتر و مهمتر اینکه سیستم شما را کند نمی‌کند، چیزی که در مورد اکثر آنتی‌ویروس‌ها قابل گفتن نیست.

برای مدت کوتاهی، آنتی‌ویروس مایکروسافت در مقایسه با سایر آنتی‌ویروس‌ها کارایی بدتری داشت. آنقدر بد بود که ما سایر آنتی‌ویروس‌ها را توصیه می‌کردیم، اما در حال حاضر محافظت بسیار خوبی از سیستم به عمل می‌آورد.

بنابراین، به طور خلاصه، بله: مدافع ویندوز به اندازه کافی خوب استف آنقدر که شما می‌توانید از آن در کنار یک آنتی بدافزار خوب، همان‌طور که در بالا اشاره شد، استفاده کنید.

اما آیا مدافع ویندوز بهترین آنتی‌ویروس است؟ سایر برنامه‌ها چطورند؟

اگر شما به مقایسه آنتی‌ویروس‌ها نگاه کنید، متوجه خواهید شد که مدافع ویندوز هر چند که خوب است، اما بر حسب امتیاز میزان حفاظت خام بهترین رتبه را ندارد. پس چرا از آنتی‌ویروس دیگری استفاده نکنید؟

اول، به امتیازها نگاه کنید. سایت AV-TEST نشان می‌دهد که مدافع ویندوز، ۹۹٫۹ درصد از نرم‌افزارهای مخرب گسترده و شایع و همچنین ۹۸٫۸ درصد از حملات zero-day را تشخیص داده است. «آویرا» (Avira) یکی از پیشرفته‌ترین آنتی‌ویروس‌ها نیز امتیاز مشابهی کسب کرده است، البته در برخی ماه‌ها Avira کمی امتیاز بالاتری را کسب کرده، بنابراین امتیاز کلی آن به طور کلی بالاتر است.

علاوه بر این، امنیت چیزی بیشتر از امتیاز حفاظت خام است. سایر آنتی‌ویروس‌ها ممکن است در آزمون‌های ماهانه کمی بهتر عمل کنند، اما آن‌ها معایب زیادی دارند مانند افزونه‌های اضافه شده به مرورگر که در واقع سیستم شما را ناامن‌تر می‌کنند، پاک کننده‌های رجیستری که وحشتناک و غیرضروری هستند، نرم‌افزارهای ناخواسته ناامن و حتی توانایی ردیابی رفتار شما در مرور صفحات وب، به‌طوری که بتوانند پول‌ساز باشند. علاوه بر این، روشی که این نرم‌افزارها برای اتصال به مرورگر و سیستم‌عامل دارند، اغلب مشکلات بیشتری ایجاد می‌کند. چیزی که در مقابل ویروس‌ها از سیستم شما محافظت می‌کند اما راه را برای سایر حملات باز می‌کند، امن نیست.

فقط به تمام افزونه‌های اضافی نگاه کنید که Avast تلاش می‌کند در کنار آنتی‌ویروس نصب کند.

مدافع ویندوز هیچ یک از این کارها را انجام نمی‌دهد، مدافع ویندوز یک کار را به خوبی، به صورت رایگان و بدون کند کردن سیستم شما انجام می‌دهد. علاوه بر این، ویندوز ۱۰ شامل سایر محافظت‌های معرفی شده در ویندوز ۸، مانند فیلتر SmartScreen، هم است که از دانلود و اجرای نرم‌افزارهای مخرب، جلوگیری می‌کند. مرورگرهای کروم و فایرفاکس هم شامل مرور ایمن Google هستند که از دانلود تعداد زیادی بدافزار جلوگیری می‌کند.

اگر به هر دلیلی از مدافع ویندوز نفرت دارید و می‌خواهید از آنتی‌ویروس دیگری استفاده کنید، می‌توانید از Avira استفاده کنید. این آنتی‌ویروس نسخه رایگانی دارد که به نسبت خوب کار می‌کند، یک نسخه حرفه‌ای هم دارد با تعدادی ویژگی اضافی که امتیاز محافظت آن عالی است و البته تبلیغات گاه به گاه دارد، که ممکن است آزار دهنده باشند. بزرگترین مشکل این است که باید مطمئن شوید که افزونه مرورگر آن را نصب نکنید، که معمولا برای افراد غیرفنی سخت است.

آنتی‌ویروس کافی نیست: از Malwarebytes هم استفاده کنید

آنتی‌ویروس مهم است، اما امروزه مهمتر از آنتی‌ویروس این است که شما از یک برنامه خوب برای محافظت از مرورگر وب خود و افزونه‌های آن، مهمترین اهداف حمله کنندگان، استفاده کنید. آنتی‌بدافزار Malwarebytes برنامه‌ای است که ما توصیه می‌کنیم.

بر خلاف آنتی‌ویروس‌های متداول، Malwarebytes در پیدا کردن «برنامه‌های ناخواسته» (PUPs) و دیگر نرم‌افزارهای تلف کننده منابع سیستم خوب است. از نسخه ۳ به بعد، شامل یک ویژگی ضد نفوذ هم است که هدف آن بلاک کردن سوء استفاده‌های معمول در برنامه‌ها است، حتی اگر آن‌ها حملات zero-day باشند که قبلا دیده نشده‌اند. همچنین برای جلوگیری از حملات اخاذی مانند CryptoLocker شامل آنتی باج‌افزار هم است. آخرین نسخه Malwarebytes ترکیبی از این سه ابزار در یک بسته ۴۰ دلاری سالانه است.

برنامه Malwarebytes ادعا می‌کند که می‌تواند به طور کامل جایگزین آنتی‌ویروس‌های متداول باشد، البته ما در این مورد اختلاف نظر داریم. آنتی‌بدافزار Malwarebytes از استراتژی‌های کاملا متفاوتی برای محافظت از سیستم شما استفاده می‌کند: آنتی‌ویروس برنامه‌های خطرناکی که راه خود را به کامپیوتر شما باز کرده‌اند، بلاک می‌کند، در حالی‌که Malwarebytes تلاش می‌کند نرم‌افزار مضر قادر به دسترسی به کامپیوتر شما نباشد. از آنجا که Malwarebytes با آنتی‌ویروس‌های متداول تداخل ندارد، توصیه می‌کنیم هر دو برنامه را برای حفاظت بهتر داشته باشید.

توجه داشته باشید که شما می‌توانید برخی از ویژگی‌های Malwarebytes را به صورت رایگان دریافت کنید. به عنوان مثال، نسخه رایگان برنامه Malwarebytes فقط برای نرم‌افزارهای مخرب و برنامه‌های ناخواسته در صورت تقاضای شما به جستجو می‌پردازد، و مانند نسخه پولی در پس زمینه اسکن را انجام نمی‌دهد. علاوه بر این، نسخه رایگان شامل ویژگی‌های ضد سواستفاده و ضد باج افزار نسخه پولی نیست.

شما می‌توانید تمام این سه ویژگی را در نسخه کامل Malwarebytes با پرداخت سالانه ۴۰ دلار داشته باشید، که ما توصیه می‌کنیم. اما اگر بخواهید آنتی باج‌افزاری داشته باشید که در صورت تقاضای شما به جستجو بپردازد، نسخه‌های رایگان Malwarebytes و Anti-Exploit بهتر از هیچ چیز هستند، و شما قطعا باید از آن‌ها استفاده کنید.

با ترکیبی از یک آنتی‌ویروس خوب و Malwarebytes امنیت سیستم خود را به خوبی حفظ کرده‌اید. به یاد داشته باشید که آنتی‌ویروس تنها یکی از اقدامات امنیتی رایج است که باید دنبال کنید. بهداشت و سلامت دیجیتال جایگزینی برای آنتی‌ویروس نیست، ولی لازم است که مطمئن شوید آنتی‌ویروس شما کارش را به خوبی انجام می‌دهد.

 

منبع: چطورپدیا