۷ مورد از بهترین آنتی‌ویروس های لینوکس

یک تصور غلط وجود دارد که کاربران لینوکس به نرم‌افزار آنتی‌ویروس نیاز ندارند. درست است که  فضای امنیتی لینوکس نسبت به ویندوز بهتر است؛ اما به هر حال نرم‌افزار آنتی‌ویروس برای هر کامپیوتری ضروری است. با شیوع نرم‌افزارهای مخرب و ویروس‌ها، لازم است حداکثر امنیت را داشته باشیم.

در حالی که برنامه‌های آنتی‌ویروس ویندوز نسبتاً شناخته شده و مشهور هستند، ممکن است برنامه‌های لینوکس چندان مشهور نباشند. خوشبختانه برای کاربران لینوکس، برنامه‌های آنتی‌ویروس فراوانی وجود دارد که بسیاری از آن‌ها برای استفاده رایگان هستند. در اینجا ۷ مورد از بهترین برنامه‌های آنتی‌ویروس برای لینوکس را بررسی می‌کنیم:

۱- آنتی‌ویروس ClamAV

نرم‌افزار ClamAV یک آنتی‌ویروس برای لینوکس است که مراحل نصب خیلی ساده دارد و استفاده از آن نیز بسیار راحت است. این نرم‌افزار از طریق مخزن اصلی اوبونتو در دسترس است. هیچ «رابط کاربری گرافیکی» (GUI) وجود ندارد، اما رابط گرافیکیClamTK  برای دانلود، در اینجا و در مرکز نرم‌افزار وجود دارد.

شما می‌توانید ClamAV را از طریق خط فرمان زیر نصب کنید

sudo apt-install clamav

سپس به‌سادگی ClamTK را برای رابط کاربری گرافیکی انتخابی نصب کنید.

مجموعه جامع آنتی‌ویروس یک اسکنر خط فرمان، به‌روزرسانی پایگاه داده و به‌طور مرتب به‌روزرسانی تعاریف ویروس را فراهم می‌کند. نرم‌افزار ClamAV طیف وسیعی از انواع سند، از PDF و فایل‌های Office گرفته تا فایل‌های فشرده با فرمت‌های RAR و Zip را پشتیبانی می‌کند.

امکانات آنتی‌ویروس ClamAV

• متن‌باز
• رابط خط فرمان
• رایگان
• رابط کاربری گرافیکی (GUI) در دسترس

۲- آنتی‌ویروس Sophos

آنتی‌ویروس Sophos برای لینوکس یک راه‌حل رایگان بسیار جذاب است. این آنتی‌ویروس برای ردیابی ویروس، تروجان و کرم‌ها قابلیت تشخیص قوی مبتنی بر خاصیت اکتشافی را دارد. هر دو قابلیت اسکن دستی و خودکار را دارا است. این آنتی‌ویروس شامل یک برنامه برای جلوگیری و حذف نرم‌افزارهای مخرب اندروید، ویندوز و مک نیز است. این خاصیت به سیستم لینوکس شما کمک می‌کند تا از تهدیدات دیگر سیستم‌ها محفوظ بماند.

چیزی که باعث می‌شود Sophos یک انتخاب عالی باشد، تأکید آن بر کارایی است. برنامه آنتی‌ویروس رایگان بسیار کم‌حجم که حتی به‌روزرسانی‌های نسبتاً کم‌حجمی هم دارد. معمولاً، در حدود ۵۰ کیلوبایت است.

امکانات آنتی‌ویروس Sophos

• کم‌حجم
• رایگان
• کارایی بالا
• سازگاری با انواع پلتفرم‌ها
• بلاک و حذف نرم‌افزارهای مخرب غیر لینوکسی

۳- آنتی‌ویروس Comodo

نرم‌افزار Comodo، یک نرم‌افزار رایگان عالی برای لینوکس ارائه می‌دهد. جای تعجب نیست که Comodo ابزار نمایش متقابل عالی، از جمله دیواره آتش ویندوز را شامل می‌شود. در هر دو نسخه ۳۲ و ۶۴ بیتی موجود است و یک انتخاب عالی برای سیستم‌های قدیمی‌ و جدید است. آنتی‌ویروس Comoto برای لینوکس (CAVL) با گستره‌ی عظیمی از سیستم‌عامل‌ها از جمله: Ubuntu, Mint, Debian, Fedora, CentOS, Red Hat Enterprise Linux Server, OpenSUSE و SUSE Linux Enterprise Server سازگار است. همراه با ویژگی‌های اولیه آنتی‌ویروس، CAVL با امکان فیلترینگ ایمیل و اسکن خودکار و دستی عرضه می‌شود.

امکانات آنتی‌ویروس Comodo

• رایگان
• اسکنر دستی
• اسکنر خودکار
• به‌روزرسانی منظم

۴- آنتی‌ویروس Chkrootkit

همان‌طور که از نام این برنامه پیداست، Chkrootkit برای رؤیت کیت‌ها اسکن می‌کند. این برنامه رایگان متن‌باز از طریق رابط خط فرمان عمل می‌کند. بسیار کم‌حجم است و آنچه که واقعاً قابل توجه است، قابلیت استفاده آن از روی CD است؛ بنابراین، اگر یک CD حاوی این نرم‌افزار را داشته باشید، می‌توانید Chkrootkit را مستقیماً از روی آن اجرا کنید.

آخرین نسخه این نرم‌افزارها امکاناتی نظیر تشخیص کنترل سیستم رایانه‌ای backdoor و botnet، تشخیص عوامل مخرب TinyNDS و اسکن بدافزارهای Linux.Xor.DDoS را شامل می‌شود.

امکانات آنتی‌ویروس Chkrootkit

• تشخیص برنامه‌های کنترل رایانه (Rootkit)
• کم‌حجم
• امکان اجرا از روی CD
• رابط خط فرمان

۵- آنتی‌ویروس F-PROT

آنتی‌ویروس F-PROT استفاده هم به‌صورت خانگی و هم سازمانی را فراهم می‌کند. برای کاربران خانگی، F-PROT کاملاً رایگان است و می‌توانید آن را از اینجا دانلود کنید. برنامه آنتی‌ویروس لینوکس بیش از ۲۱ میلیون تهدید را هم به‌صورت دستی و هم به‌صورت خودکار و برنامه‌ریزی‌شده اسکن می‌کند. این آنتی‌ویروس می‌تواند ویروس‌های ماکرو، تروجان‌ها و حتی ویروس‌های بوت را شناسایی کند. آنتی‌ویروس F-PROT با ترکیبی از امکانات اسکن فوق‌العاده، پایگاه داده عظیم و رایگان بودن، یک گزینه بسیار عالی است. رابط کاربری آن ممکن است به اندازه CAVL عالی نباشد، اما قدرتمند و سبک است.

امکانات آنتی‌ویروس F-PROT

• رایگان
• تشخیص بیش از ۲۱ میلیون تهدید
• سازگار با محیط‌های ۳۲ و ۶۴ بیتی

۶- آنتی‌ویرس Rootkit Hunter

آنتی‌ویروس Rootkit Hunter، یک انتخاب عالی برای شناسایی Rootkit لینوکس است. RKH از خط فرمان (command-line)، بدافزارهای backdoors و ویروس‌های exploit مختلف استفاده می‌کند. این ابزار از مقایسه هش SHA-۱ برای شناسایی ورودی‌های مخرب استفاده می‌کند.

از آنجا که Rootkit Hunter در پوسته Bourne نوشته شده است، قابل ‌حمل بوده و سازگار با اکثر سیستم‌های مبتنی بر یونیکس است.

امکانات Rootkit Hunter

• رابط خط فرمان
• تشخیص نرم‌افزارهای Rootkit
• قابل حمل
• کم‌حجم

۷- آنتی‌ویروس BitDefender

آنتی‌ویروس BitDefender یک برنامه عالی برای لینوکس ایجاد می‌کند؛ اما دسترسی به آن در وب‌سایت BitDefender دشوار است. شرکت ارائه‌ دهنده BitDefender یک نسخه آزمایشی رایگان ارائه می‌کند و شما می‌توانید یک لایسنس رایگان درخواست کنید. متأسفانه، چندی پیش خبری حاکی بر اینکه این آنتی‌ویروس دیگر ارائه نمی‌شود، منتشر شده بود اما دانلود آن هنوز هم در دسترس است. این آنتی‌ویروس قابل نصب بر روی Samba (Solaris, Linux, FreeBSD) و Unices (Linux and FreeBSD) است. در حالی که پشتیبانی این ابزار به پایان رسیده است، اما هنوز هم استفاده از آن خالی از لطف نیست؛ اما برای یک راه‌حل بلندمدت، مطمئناً استفاده از یک ابزار آنتی‌ویروس برای لینوکس که دارای پشتیبانی است، توصیه می‌شود.

امکانات آنتی‌ویروس BitDefender

• رایگان
• نصب برای Samba و Unices
• پایان پشتیبانی (پشتیبانی نمی‌شود، هر چند هنوز هم در دسترس است)

آنتی‌ویروس لینوکس غیررایگان

اگر شما بخواهید از نرم‌افزارهای غیررایگان استفاده کنید، چندین مجموعه عالی آنتی‌ویروس لینوکس موجود است. از جمله این آنتی‌ویروس‌ها می‌توان به: ESET، F-Secure، Dr.Web، Avast و Panda اشاره نمود.

به هر حال هر یک از آنتی‌ویروس‌های رایگان می‌توانند حداقل برای مصارف خانگی مناسب باشند.

نظرات نهایی

همان‌طور که کمبودی از نظر انواع ویروس‌ها وجود ندارد! از نظر برنامه‌های آنتی‌ویروس لینوکس نیز کمبودی وجود ندارد؛ اما اینکه کدام آنتی‌ویروس را انتخاب می‌کنید دقیقا بستگی به نوع مصارف شما شامل مصارف خانگی یا سازمانی و همچنین موارد استفاده خاص دارد.

اگر می‌خواهید امنیت جامع را فراهم کنید، باید از مجموعه‌های کامل آنتی‌ویروس استفاده کنید؛ اما اگر صرفاً به یک چک کننده rootkit نیاز دارید، می‌توانید از گزینه‌های موجود استفاده کنید.

آیا شما از نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس برای لینوکس استفاده می‌کنید؟ کدام نرم‌افزار مورد علاقه شما است؟

منبع: چطورپدیا

چطور از تلفن موبایل بک‌آپ بگیریم؟

اگر به‌طور مرتب از تلفن همراه خود استفاده می‌کنید، داشتن یک نسخه پشتیبان قابل اعتماد «backup» در صورت بروز هرگونه مشکل، بسیار ضروری است. آیفون و اندروید ابزارهای پشتیبانی را برای سیستم‌عامل‌های خود در نظر گرفته‌اند و شما می‌توانید از نرم‌افزار آیتونز «iTunes» بر روی رایانه خود برای بک‌‌‌‌‌‌آپ گرفتن از آیفون خود استفاده کنید. پشتیبان‌گیری، یا همان بک‌‌آپ گرفتن، از اطلاعات به‌صورت منظم این مزیت را دارد که در صورت خرابی تلفن شما و یا هنگامی‌که می‌خواهید تلفن خود را تغییر دهید، می‌توانید در زمان صرفه‌جویی کنید و خود را از دردسر از دست دادن اطلاعات مهم‌تان برهانید.

روش اول: استفاده از آیتونز برای آیفون

۱ – آیفون را به رایانه خود متصل کنید. سریع‌‌ترین راه برای بک‌‌آپ گرفتن از آیفون استفاده از آیتونز بر روی کامپیوتر است. آیفون را با استفاده از کابل USB به کامپیوتر متصل کنید.

۲ – نرم‌افزار آیتونز را بر روی کامپیوتر اجرا کنید. ممکن است هنگامی‌که آیفون را وصل می‌کنید، برنامه به‌صورت خودکار اجرا شود.

• اگر آیتونز را بر روی کامپیوتر خود نصب نکرده‌اید، می‌توانید آن را به‌صورت رایگان از آدرس com/itunes/download دانلود کنید.

۳ – آیفون خود را در iTunes انتخاب کنید. می‌توانید ببینید که یک دکمه برای آیفون شما در ردیف بالای پنجره iTunes ظاهر می‌شود.

• درصورتی‌که برای اولین بار آیفون خود را به کامپیوتر متصل می‌کنید، وارد یک پروسه راه‌اندازی کوتاه خواهید شد. این فرایند هیچ تغییری در اطلاعات آیفون شما ایجاد نخواهد کرد.

• ممکن است لازم شود برای پیغامی که روی صفحه آیفون ظاهر می‌شود، گزینه اعتماد «trust» را انتخاب کنید.

۴ – خریدهای خود را انتقال دهید. شما می‌توانید تمام محتویات و برنامه‌های خریداری شده را به کتابخانه آیتونز «iTunes library» انتقال دهید. قبل از بک‌‌آپ گرفتن حتماً این کار را انجام دهید.

• بر روی منوی File کلیک کنید. اگر منوی File را نمی‌بینید، دکمه Alt را فشار دهید.
• گزینه Devices و سپس Transfer Purchased Content from iPhone که به معنی انتقال محتویات خریداری شده از آیفون را انتخاب کنید.

• منتظر شوید تا انتقال داده‌ها کامل شود. اگر محتویات زیادی را از آیتونز بر روی آیفون خود خریداری و دانلود کرده‌اید، این پروسه ممکن است مدتی به طول بیانجامد.

۵ – در صفحه ظاهر شده گزینه Back Up Now را انتخاب کنید. این قسمت به‌صورت خودکار هنگامی‌که آیفون خود را در آیتونز انتخاب می‌کنید، ظاهر می‌شود.

۶ – صبر کنید تا از اطلاعات آیفون بک‌‌آپ گرفته شود. فرآیند بک‌‌آپ گرفتن به احتمال زیاد مدتی طول خواهد کشید. شما می‌توانید چگونگی انجام کار را در قسمت بالای پنجره آیتونز مشاهده کنید. ضمناً حواستان باشد که در طول انجام فرآیند بک‌‌آپ، اتصال تلفن خود را از کامپیوتر جدا نکنید.

• بک‌‌آپ گرفتن از طریق آیتونز شامل پشتیبانی از تمام اطلاعات شما می‌شود. البته اطلاعاتی که از طریق خود آیتونز وارد دستگاه شما شده، دوباره ذخیره‌سازی نخواهند شد چراکه شما می‌توانید بار دیگر به‌راحتی آن‌ها را از طریق آیتونز به تلفن خود انتقال دهید.

۷ – بازیابی بک‌‌آپ با استفاده از آیتونز. شما می‌توانید از طریق آیتونز هر بک‌‌آپی را که قبلاً تهیه کرده‌اید، به گوشی خود بازگردانید.

• با اتصال آیفون خود به کامپیوتر، بر روی دکمه بازیابی بک‌‌آپ «Restore Backup» در صفحه Summary کلیک کنید.

• برای انتخاب بک‌‌آپ مورد نظر خود، می‌توانید تاریخ‌ها را چک کنید.

• صبر کنید تا آیفون فرایند بازیابی و هماهنگ‌سازی را انجام دهد. پس از بازگرداندن اطلاعات، آیفون خاموش و روشن می‌شود و سپس هماهنگ‌سازی با آیتونز آغاز خواهد شد. تا پایان این فرآیند تلفن خود را از کامپیوتر جدا نکنید.

روش دوم: استفاده آیفون از iCloud

۱ – آیفون خود را به یک منبع برق وصل کنید. فرایند بک‌‌آپ گرفتن ممکن است مدتی طول بکشد، پس بهتر است قبل از آغاز کار، آیفون خود را به یک منبع برق وصل کنید.

۲ – آیفون را به اینترنت وای فای «Wi-Fi»متصل کنید. حجم بک‌‌آپ ممکن است بسیار زیاد باشد و در یک چشم بهم زدن، تمام داده اینترنت تلفن همراه شما را مصرف کند، بنابراین بهتر است که قبل از شروع روند بک‌‌آپ‌گیری، تلفن خود را به یک شبکه وای فای متصل کنید.

• به تنظیمات تلفن و قسمت Wi-Fi بروید، در آنجا شبکه اینترنت مورد نظر خود را پیدا و رمز عبور را وارد نمایید.

۳ – دوباره به تنظیمات و این بار به قسمت iCloud بروید. در اینجا تنظیمات iCloud آیفون خود را می‌بینید.

• اگر از طریق اپل آی‌دی «Apple ID» خود وارد نشده‌اید، بر روی گزینه ثبت‌نام کلیک کنید و وارد شوید. برای استفاده از ظرفیت iCloud خود و بک‌‌آپ گرفتن از اطلاعات در آنجا، لازم است که با اپل آیدی خود وارد شوید.

۴ – گزینه Backup در تنظیمات iCloud را انتخاب کنید. این گزینه در پایین منوی تنظیمات دیده می‌شود.

۵ – گزینه Backup در iCloud را فعال کنید. این گزینه برای شروع بک‌‌‌‌آپ گرفتن خودکار در iCloud باید فعال باشد.

۶ – گزینه Back Up Now را انتخاب کنید و تا پایان فرایند بک‌‌آپ گیری صبر کنید. زمان این فرایند با توجه به حجم اطلاعاتی که می‌خواهید از آن بک‌‌آپ بگیرید، تعیین می‌شود و هرچه حجم بالاتر باشد، این روند بیشتر طول می‌کشد.

• فرآیند بک‌‌آپ iCloud از اطلاعاتی که قبلاً در iCloud ذخیره شده است، اطلاعاتی مانند لیست مخاطبین، تقویم‌ها و آلبوم‌های عکس، دوباره بک‌‌آپ نمی‌گیرد.

• اگر در iCloud ظرفیت و حجم کافی وجود نداشته باشد، شما قادر به ایجاد بک‌‌آپ نخواهید بود.

۷ – محتوای بک‌آپ را مشاهده کنید. از آنجایی که حافظه iCloud محدود است، شما می‌توانید محتوای قابل ذخیره را کنترل کرده و بک‌آپ‌های قبلی را در صورت تمایل پاک کنید.

• بخش تنظیمات را باز کرده و گزینه iCloud را انتخاب نمایید.
• بر روی گزینه Storage کلیک کرده و سپس Manage Storage را انتخاب کنید.
• برای بک‌آپ مورد نظرتان کلیک کنید.
• تیک برنامه‌هایی که نمی‌خواهید از آنها بک‌آپ گرفته شود را غیرفعال کنید. از شما خواسته می‌شود که غیرفعال بودن این برنامه‌ها را تأیید کنید، پس از آن، این برنامه‌ها از فرآیند بک‌آپ‌گیری حذف می‌شوند.
• برای حذف کامل بک‌آپ از iCloud بر روی گزینه Delete Backup کلیک کنید.

۸ – بازیابی بک‌‌آپ از iCloud. برای بازیابی بک‌‌آپ از iCloud باید مانند یک آیفون جدید تمام اطلاعات موجود بر روی تلفن خود را پاک کرده و آنگاه اقدام به بازگرداندن اطلاعات بک‌‌آپ کنید.

• به بخش تنظیمات و قسمت General بروید.
• به پایین صفحه بروید و در آنجا قسمت Reset را انتخاب کنید.
• گزینه Erase All Content and Settings به معنی پاک کردن تمام اطلاعات را انتخاب و تائید کنید.
• منتظر بمانید تا اطلاعات تلفن پاک و سپس دستگاه خاموش و روشن شود.
• مراحل راه‌اندازی ابتدایی را طی کنید و هنگام مشاهده پیغام مورد نظر گزینه Restore from and iCloud Backup به معنی بازگرداندن بک‌‌آپ از iCloud را انتخاب کنید.

روش سوم: اندروید

۱ – به بخش تنظیمات اندروید بروید. فرایند بک‌‌آپ گرفتن در سیستم‌عامل اندروید، به‌طور قابل توجهی به این نکته بستگی دارد که شما از چه نوع دستگاهی استفاده می‌کنید. با این حال بسیاری از دستگاه‌ها این قابلیت را به شما می‌دهند که اطلاعات ضروری را در حساب گوگل خود ذخیره کنید.

۲ – گزینه Backup & reset به معنی بک‌‌آپ و بازنشانی را انتخاب کنید. این کلمات ممکن است در دستگاه‌های مختلف اندکی متفاوت باشد.

۳ – اطمینان حاصل کنید که گزینه Back up my data به معنی بک‌‌آپ گرفتن از اطلاعات من در قسمت Google Backup فعال باشد. این گزینه تنظیمات دلخواه شما روی دستگاه را در حساب گوگل ذخیره می‌کند. این بک‌‌آپ حجم و فضای گوگل درایو شما را اشغال نمی‌کند.

• بک‌‌آپ حساب گوگل لیست مخاطبین، تقویم‌ها، اطلاعات نرم‌افزار، رمز عبور وای‌فای و بعضی از تنظیمات اساسی تلفن را ذخیره می‌کند. این بک‌‌آپ شامل ذخیره‌سازی پیام‌ها و عکس‌ها نمی‌شود.
• چنانچه حساب گوگل شما شامل فرآیند بک‌‌آپ نشده است، می‌توانید یک حساب را اضافه کنید و یا به‌طور رایگان حسابی جدید بسازید.

۴ – از خدمات پشتیبانی شرکت سازنده دستگاه خود استفاده کنید. جدا از خدمات پشتیبانی و بک‌‌آپ گوگل، شرکت‌های سازنده دستگاه شما مانند ال‌جی و سامسونگ هم ممکن است خدماتی برای بک‌‌آپ گرفتن از اطلاعات در نظر گرفته باشند. این خدمات معمولاً در بالای همان منوی Backup & reset دیده می‌شوند.

• فرایند ذخیره‌سازی با توجه به شرکت سازنده ممکن است در هر دستگاه متفاوت باشد. برای بک‌‌آپ گرفتن روی دستگاه و یا ابر «Cloud»، دستورالعمل‌ها را دنبال کنید.

۵ – از اپلیکیشن Google Photos برای ذخیره‌سازی عکس‌های خود استفاده کنید. نرم‌افزار Google Photos به شما این اجازه را می‌دهد که تمامی عکس‌های خود را به‌طور رایگان و با کیفیت بالا در حساب گوگل خود ذخیره کنید. شما همچنین می‌توانید با استفاده از گوگل درایو خود، عکس‌هایتان را با کیفیت اصلی در آنجا ذخیره کنید. تمامی حساب‌های گوگل دارای ۱۵ گیگابایت حجم ذخیره‌سازی رایگان هستند.

• اگر نرم‌افزار Google Photos را ندارید، می‌توانید آن را به‌طور رایگان دانلود کنید. برنامه را اجرا کرده، وارد منو شوید و Settings را انتخاب کنید.
• گزینه Back up & sync به معنی بک‌‌آپ و هماهنگ‌سازی را انتخاب و فعال کنید و اگر هنوز وارد حساب گوگل خود نشده‌اید، این کار را انجام دهید.
• وارد قسمت Upload size شوید تا کیفیت مورد نظر برای بارگذاری عکس‌ها را انتخاب کنید. ممکن است کیفیت عکس‌ها مقداری پایین بیاید اما هیچ محدودیتی برای بارگذاری عکس‌‌ها و تعداد آن‌ها وجود ندارد. عکس‌های باکیفیت اصلی تغییر نمی‌کنند اما از حجم گوگل درایو شما کاسته خواهد شد.
• گزینه Back up all را انتخاب کنید تا فرآیند بک‌‌آپ گرفتن از عکس‌ها آغاز شود. شما می‌توانید تمام عکس‌های پوشه دوربین خود را در حساب گوگل خود ذخیره کنید.

۶ – دستگاه خود را به یک کامپیوتر متصل کنید تا یک بک‌‌آپ بر روی آن ایجاد کنید. یک راه معمول برای پشتیبانی از اطلاعات اندروید، اتصال دستگاه به کامپیوتر و کپی‌برداری از تمام اطلاعات دستگاه درون کامپیوتر است.

• دستگاه اندروید خود را از طریق یک کابل USB به ویندوز و یا کامپیوتر مک خود متصل کنید. اگر از یک کامپیوتر مک استفاده می‌کنید، ممکن است لازم شود نرم‌افزار تبادل اطلاعات اندروید را نصب کنید. (android.com/filetransfer/).
• اندروید را در جستجوگر خود اجرا کنید. برای ویندوز می‌توانید کلیدهای . Win+E را فشار دهید.
• تمام اطلاعات و پوشه‌های موجود در اندروید را در یک پوشه جدید در کامپیوتر خود ذخیره کنید. این روند از تمام اطلاعات موجود در دستگاه اندروید از جمله عکس‌ها، ویدیوها، اطلاعات نرم‌افزار و غیره در کامپیوتر نسخه‌برداری می‌کند. دستگاه را در طول روند کپی‌برداری از کامپیوتر جدا نکنید.

۷ – از یک نرم‌افزار پشتیبانی ثانویه استفاده کنید. نرم‌افزارهای ثانویه زیادی وجود دارند که می‌توانند از دستگاه اندروید شما بک‌‌آپ بگیرند. این نرم‌افزارها برای گوشی‌های به‌اصطلاح روت شده کارایی بیشتری دارند، هنگامی‌که می‌خواهید از رام (ROM) بک‌‌آپ بگیرید. البته این نرم‌افزارها می‌توانند برای گوشی‌های روت نشده هم کارایی داشته باشند. نرم‌افزار بک‌‌آپ ممکن است برای بسیاری از کاربران کارایی نداشته باشد چراکه Google Backup، پشتیبانی سازنده و Google Photos تقریباً تمام اطلاعات تلفن همراه شما را ذخیره‌سازی می‌کنند.

• برخی از برنامه‌های معروف بین نرم‌افزارهای بک‌‌آپ شامل Helium، Ultimate Backup، Titanium Backup، EasyBackup و Restore هستند.

منبع: چطورپدیا

چطور برنامه‌های قدیمی را در ویندوز ۱۰ اجرا کنیم؟

اکثر برنامه‌های قدیمی روی ویندوز ۱۰ اجرا می‌شوند. اگر برنامه‌ای روی ویندوز ۷ اجرا شود، به احتمال بسیار زیاد در ویندوز ۱۰ هم اجرا خواهد شد. برخی از برنامه‌های قدیمی البته روی ویندوز ۱۰ اجرا نمی‌شوند، با این حال راه‌های زیادی برای اجرا کردن آن‌ها وجود دارد.

ترفندهای زیر انواع برنامه‌های کاربردی را شامل می‌شوند، از برنامه‌های ویندوز XP و بازی‌های کامپیوتری قدیمی گرفته تا برنامه‌های تحت DOS و ویندوز ۳٫۱٫

اجرا به عنوان مدیر سیستم

بسیاری از برنامه‌های کاربردی که برای ویندوز XP ساخته شده‌اند، به جز برخی مشکلات جزیی، به درستی بر روی نسخه‌های مدرن ویندوز کار می‌کنند. در دوران ویندوز XP، کاربران ویندوز معمولا یک حساب کاربری با دسترسی مدیر سیستم از کامپیوتر خود استفاده می‌کردند. بنابراین، برنامه‌های کاربردی با این فرض که دسترسی در حد مدیر سیستم دارند، نوشته می‌شدند و اگر این فرض درست نباشد، اجرای ناموفقی خواهند داشت. ویژگی «کنترل حساب کاربری» (UAC) معمولا این مشکل را حل خواهد کرد، اما در ابتدا مشکلاتی وجود دارد.

اگر یک برنامه قدیمی به درستی کار نکرد، با کلیک راست بر روی میانبر یا فایل اجرایی آن و سپس انتخاب Run as administrator اجازه دهید که با دسترسی مدیر سیستم اجرا شود.

اگر متوجه شدید که یک برنامه نیازمند دسترسی‌هایی در حد مدیر سیستم است، می‌توانید با استفاده از تنظیمات سازگارسازی که در بخش بعدی در مورد آن بحث خواهیم کرد، برنامه را طوری تنظیم کنید که همیشه به عنوان مدیر سیستم اجرا شود.

تنظیمات سازگاری را تنظیم کنید

ویندوز دارای تنظیمات سازگاری است که برنامه‌های کاربردی قدیمی از این طریق می‌توانند اجرا شوند. در منوی شروع ویندوز ۱۰، بر روی میانبر برنامه مورد نظرتان راست کلیک کنید، گزینه Open file location را انتخاب نمایید.

هنگامی که محل فایل را مشاهده کردید، بر روی میانبر برنامه یا فایل اجرایی آن کلیک راست کرده و سپس Properties را انتخاب کنید.

در برگه Compatibility از پنجره ویژگی‌های برنامه، می‌توانید بر روی دکمه Use the compatibility troubleshooter کلیک کنید تا واسط رفع مشکل اجرا شود یا اینکه خودتان گزینه‌های موجود را تنظیم نمایید.

به عنوان مثال، اگر یک برنامه در ویندوز ۱۰ به درستی اجرا نشده اما در ویندوز XP به درستی اجرا می‌شود، گزینه Run this program in compatibility mode for را انتخاب کنید و سپس Windows XP (Service Pack ۳) را از منوی کشویی برگزینید.

سایر تنظیمات موجود در برگه Compatibility را هم می‌توانید امتحان کنید. به عنوان مثال، بازی‌های بسیار قدیمی ممکن است پس از انتخاب Reduced color mode درست کار کنند. در نمایشگرهایی با DPI بالا، برای اینکه یک برنامه نرمال به نظر برسد، ممکن است مجبور شوید Disable display scaling on high DPI settings را انتخاب کنید. هیچ کدام از گزینه‌های این برگه به برنامه یا کامپیوتر شما آسیب نمی‌رساند، بنابراین انتخاب کنید و اگر انتخاب این گزینه‌ها به شما کمکی نکرد، می‌توانید آن‌ها را به حالت قبلی برگردانید.

درایورهای بدون امضا یا درایورهای ۳۲ بیتی نصب کنید

نسخه ۶۴ بیتی ویندوز ۱۰ از نسخه امضا شده درایورها استفاده می‌کند و نیاز دارد که تمام درایورها یک امضای معتبر داشته باشند تا بتوان آن‌ها را نصب کرد. نسخه‌های ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ به طور معمول نیازی به نسخه امضا شده درایورها ندارند. البته نسخه‌های ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ که بر روی رایانه‌های جدیدتر با UEFI (به جای بایوس معمولی) اجرا می‌شوند، نیز اغلب نیاز به نسخه امضا شده درایورها دارند. اجرای درایورهای امضا شده باعث بهبود امنیت سیستم شده و از این طریق از سیستم شما در برابر درایورهای مخرب محفاظت می‌شود. فقط درایورهای بدون امضایی را نصب کنید که می‌دانید امن هستند و دلیل خوبی برای انجام این کار دارید.

اگر نرم‌افزار قدیمی که می‌خواهید نصب کنید به درایور بدون امضایی نیاز دارد، برای نصب آن درایور باید از یک گزینه بوت خاص استفاده کنید. اگر فقط درایورهای ۳۲ بیتی در دسترس هستند، باید نسخه ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ را به‌کار ببرید، نسخه ۶۴ بیتی ویندوز ۱۰ نیاز به درایور ۶۴ بیتی دارد. اگر به نسخه ۳۲ بیتی ویندوز احتیاج دارید، به جای نسخه ۶۴ بیتی نسخه ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ را دانلود کنید.

بازی‌هایی که نیازمند SafeDisc و SecuROM DRM هستند را اجرا کنید

ویندوز ۱۰ بازی‌های قدیمی که از SafeDisc یا SecuROM DRM استفاده می‌کنند را اجرا نمی‌کند. این برنامه مدیریت حقوق دیجیتال می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. اما به طور کلی، این‌که ویندوز ۱۰ به این برنامه‌های کهنه اجازه نصب نمی‌دهد، کار خوبی است و متاسفانه، این به معنی است که برخی از بازی‌های قدیمی که بر روی CD یا DVD قرار دارند، به درستی نصب و اجرا نمی‌شوند.

گزینه‌های دیگری برای اجرای این بازی‌ها وجود دارد، از جمله جستجو برای یک نسخه بدون سی دی، که البته این روش بسیار ناامن است، خرید بازی از یک سرویس توزیع دیجیتال مانند GOG یا Steam، بررسی وب‌سایت توسعه دهنده بازی برای اینکه ببینید هیچ فایل patch پیشنهادی برای حذف DRM دارد یا خیر.

ترفندهای پیشرفته‌تری هم وجود دارد، مانند نصب نسخه‌های قدیمی ویندوز با قابلیت اجرای بازی در کنار ویندوز ۱۰ و یا تلاش برای اجرای بازی در یک ماشین مجازی که سیستم‌عامل آن یک نسخه قدیمی از ویندوز است. استفاده از ماشین مجازی به احتمال زیاد کافی است، زیرا حتی یک ماشین مجازی هم به احتمال زیاد می‌تواند گرافیک مورد نیاز بازی‌های قدیمی را پردازش کند.

برای نرم افزارهای قدیمی، از ماشین‌های مجازی استفاده کنید

ویندوز ۷ دارای یک ویژگی خاص به نام Windows XP Mode است که در واقع فقط یک ماشین مجازی با مجوز (لایسنس) رایگان ویندوز XP است. ویندوز ۱۰ شامل این ویژگی نیست. با این حال، شما خودتان می‌توانید از یک ماشین مجازی برای اجرای برنامه‌های قدیمی استفاده کنید.

چیزی که نیاز دارید یک ماشین مجازی مانند VirtualBox و یک مجوز (لایسنس) ویندوز XP است. این کپی از ویندوز را در ماشین مجازی نصب کنید و سپس می‌توانید برنامه قدیمی مورد نظرتان را در نسخه قدیمی ویندوز در پنجره‌ای ماشین مجازی بر روی صفحه دسکتاپ ویندوز ۱۰ اجرا کنید.

استفاده از یک ماشین مجازی، دردسرهای خاص خودش را دارد، اما راه‌حل خوبی است، مگر اینکه برنامه نیاز به ارتباط مستقیم با سخت افزار داشته باشد. ماشین‌های مجازی پشتیبانی محدودی از لوازم جانبی سخت افزاری دارند.

برای برنامه‌های تحت DOS و ویندوز ۳٫۱ از شبیه‌سازها استفاده کنید

برنامه DOSBox به شما اجازه می‌دهد تا برنامه‌های قدیمی تحت DOS (DOS-primarily) را در پنجره شبیه‌ساز روی دسکتاپ خود اجرا کنید. به جای استفاده از Command Prompt، از DOSBox برای اجرای برنامه‌های قدیمی DOS استفاده کنید زیرا بسیار بهتر کار خواهد کرد.

از آنجا که ویندوز ۳٫۱ خود اساساً یک برنامه تحت DOS است، می‌توانید ویندوز ۳٫۱ را در DOSBox نصب کنید و برنامه‌های قدیمی ۱۶ بیتی ویندوز ۳٫۱ را نیز اجرا کنید.

از ویندوز ۳۲ بیتی برای نرم افزار ۱۶ بیتی استفاده کنید

برنامه‌های ۱۶ بیتی دیگر در نسخه‌های ۶۴ بیتی ویندوز کار نمی‌کنند. نسخه ۶۴ بیتی ویندوز دیگر شامل لایه سازگاری WOW۱۶ برای اجرای برنامه‌های ۱۶ بیتی نیست. تلاش برای اجرای یک برنامه ۱۶ بیتی روی یک نسخه ۶۴ بیتی ویندوز منجر به مشاهده پیام «این برنامه قابل اجرا روی کامپیوتر شخصی شما نیست» می‌شود.

اگر به اجرای برنامه‌های ۱۶ بیتی نیازمندید، باید به جای نسخه ۶۴ بیتی، نسخه ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ را نصب کنید. البته مجبور نیستید تمام سیستم عامل خود را دوباره نصب کنید. در عوض، می‌توانید نسخه ۳۲ بیتی ویندوز را درون یک ماشین مجازی نصب کرده و برنامه را در آنجا اجرا نمایید. حتی می‌توانید ویندوز ۳٫۱ را در DOSBox نصب کنید.

برای وب سایت‌هایی که نیازمند Java، Silverlight، ActiveX یا Internet Explorerهستند، از مرورگرهای خاص استفاده کنید

در ویندوز ۱۰ مرورگر پیش‌فرض Microsoft Edge نام دارد که از جاوا، «اکتیو ایکس» (ActiveX)، «سیلورلایت» (Silverlight) و سایر تکنولوژی‌ها پشتیبانی نمی‌کند. مرورگر کروم نیز از افزونه‌های NPAPI مانند جاوا و سیلورلایت پشتیبانی نمی‌کند.

برای استفاده از برنامه‌های قدیمی که نیاز به این فناوری‌ها دارند، از مرورگر اینترنت اکسپلورر استفاده کنید. اینترنت اکسپلورر هنوز از محتوای اکتیو ایکس پشتیبانی می‌کند. مرورگر موزیلا فایرفاکس نیز از جاوا و سیلورلایت پشتیبانی می‌کند.

می‌توانید اینترنت اکسپلورر را از منوی شروع اجرا کنید. اگر در حال استفاده از Microsoft Edge هستید، در منوی تنظیمات Open with Internet Explorer را انتخاب کنید تا صفحه وب فعلی به طور مستقیم در اینترنت اکسپلورر باز شود.

به طور کلی، اگر یک برنامه قدیمی در ویندوز ۱۰ کار نکرد، تلاش کنید یک جایگزین جدیدتر که روی ویندوز ۱۰ به درستی کار می کند، برای آن پیدا کنید. ولی برنامه‌هایی وجود دارد، به خصوص بازی‌های قدیمی و برنامه‌های تجاری، که ممکن است قادر به جایگزینی آن‌ها نباشید. امیدوارم این ترفندها کمک کند بتوانید این برنامه‌ها را اجرا کنید.

منبع: چطورپدیا