چگونه مشکلات شبکه را تشخیص دهیم؟

چگونه مشکلات شبکه را تشخیص دهیم؟

در اینجا مراحلی را برای شما توضیح می‌دهیم که باید برای تشخیص مشکلات شبکه انجام دهید. به این ترتیب، هنگامی که شما برای باز کردن مرورگر وب خود مجدداً با پیام «برقراری ارتباط، ممکن نیست» (Cannot Connect) مواجه شوید، می‌دانید که باید چه اقداماتی انجام دهید. مشابه با تمام عیب‌یابی‌ها، ما با موارد کلی شروع کرده و با محدود کردن دامنه اشکالات به طور مشخص، وارد جزئیات می‌شویم.

پس از انجام هر مرحله، به منظور بررسی و اطمینان از رفع مشکل، تلاش کنید تا به یک وب‌سایت متصل شوید. اگر باز هم موفق نشدید، به مراحل بعدی بروید.

۱- ابتدا مطمئن شوید که مشکل از سمت شما است

گاهی اوقات، علیرغم آنچه که به نظر می‌رسد شبکه شما دچار مشکل شده، در واقع مشکل اصلی از وب‌سایتی است که قصد اتصال به آن را دارید. به عنوان مثال، اگر شما نمی‌توانید وارد توئیتر شوید، چند وب‌سایت دیگر را بررسی کرده تا اطمینان حاصل کنید که مشکل از وب‌سایت نیست. در عین حال می‌توانید از IsUp.me برای بررسی اینکه آیا وب‌سایت مورد نظر، تنها برای شما باز نمی‌شود یا برای دیگران هم همین حالت را دارد، استفاده کنید.

۲- همه چیز را restart کرده و دستگاه‌های خود را چک کنید

نیازی نیست که فوراً نگران شوید، زیرا ممکن است مشکل شما به سادگی، با راه‌اندازی مجدد دستگاه، رفع شود. راه‌اندازی مجدد دستگاه، بسیاری از مشکلات را حل می‌کند، پس حتماً همین ابتدا، دستگاه‌های خود را Restart کنید. بدین منظور، هم کامپیوتر و هم «مسیریاب» (Router) و مودم خود را reboot کنید. برای اینکه حافظه کش مودم و مسیریابشما پاک شود، پس از ۶۰ ثانیه مجدداً آنها را روشن کنید. به این ترتیب، با راه‌اندازی مجدد دستگاه‌های مذکور، مطمئن می‌شوید که مشکل شما موقتی نیست. خیلی بهتر است که همین ابتدا، قبل از اینکه نیم ساعت وقت صرف کنید، این امتحان را انجام دهید.

پس از راه‌اندازی مجدد دستگاه‌ها، اگر کامپیوتر یا گوشی تلفن همراه دیگری در اختیار دارید، سعی کنید با آنها آنلاین شوید. اگر متوجه شدید که با هیچ دستگاهی قادر به برقراری اتصال نیستید، به احتمال زیاد مشکلی در مورد تجهیزات یا «سرویس‌دهنده اینترنت» (ISP) شما وجود دارد. در صورتی که متوجه شدید تنها یک کامپیوتر نمی‌تواند آنلاین شود، به مشکل نزدیک‌تر شده‌اید و می‌توانید بر روی آن تمرکز داشته باشید. با اجرای یک آنتی‌ویروس بر روی دستگاه مذکور، اطمینان حاصل کنید که بدافزارها موجب قطع ارتباط شما نشده باشند. همچنین بررسی کنید که تنظیمات فایروال شما تغییر پیدا نکرده باشد. در نهایت، سعی کنید با استفاده از یک مرورگر متفاوت مطمئن شوید که مرورگر همیشگی شما آسیب ندیده باشد.

۳- اتصالات فیزیکی را بررسی کنید

آیا پس از راه‌اندازی مجدد سیستم، مشکل شما همچنان وجود دارد؟ قبل از اینکه وارد تنظیمات و تست‌های مختلف شویم، مورد بعدی، بررسی و اطمینان از برقراری فیزیکی اتصالات است. اگر از یک کابل اترنت برای اتصال به مسیریاب خود استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که از سوکت مربوطه جدا نشده باشد. اگر لپ‌تاپ شما یک سوئیچ برای روشن کردن مودم «بی‌سیم» (Wireless) خود دارد، بررسی کنید که در حالت خاموش قرار نداشته باشد.

پس از اطمینان از اتصال مناسب، تجهیزات خود را بررسی کنید. آیا LED مسیریاب و/یا مودم شما به شکل طبیعی و به رنگ سبز، چشمک می‌زند؟ اگر پس از راه‌اندازی مجدد سیستم، هیچ‌ یک از LED‌ها روشن نشد، ممکن است مودم/مسیریاب شما خراب شده باشد. در صورتی که رنگ LED قرمز بود و یا پاور LED دستگاه روشن بود، اما LED مربوط به اتصال شبکه روشن نبود، احتمالاً مشکل از ISP است.

۴- ابزار عیب‌یابی شبکه را اجرا کنید

ویندوز دارای ابزار عیب‌یابی داخلی است که می‌تواند به طور خودکار برخی از مشکلات را تشخیص داده و حل کند. برای اجرای عیب‌یاب مربوط به مشکلات شبکه، بر روی آیکون شبکه در System Tray خود، راست کلیک کرده و Troubleshoot Problems را انتخاب کنید. پس از این کار، عیب‌یاب مذکور یا مشکل را حل می‌کند، یا آن را پیدا می‌کند ولی نمی‌تواند حل ‌کند یا اینکه اصلاً مشکلی را تشخیص نمی‌دهد. اگر توانست مشکلی را پیدا کرده و حل کند، دوباره تلاش کنید تا به شبکه متصل شوید. اگر یک خطای خاص یا نام مشکلی که ویندوز نمی‌تواند به صورت خودکار حل کند را دریافت کردید، آن را برای استفاده در مراحل بعدی یادداشت کنید.

۵- بررسی کنید که آدرس IP شما، معتبر باشد

تا این مرحله، ما به این نتیجه رسیدیم که مشکل، موقتی نیست و سخت‌افزار ما درست کار می‌کند. از آنجایی که خود ویندوز نمی‌تواند مشکل را حل کند، ما باید دقیقاً نقطه بروز اشکال در اتصال را مشخص کنیم.

بهتر است مطمئن شوید که تنظیمات IP مشکلی نداشته و درست انتخاب شده باشد. بدین منظور در منوی Start، ابزار Network and Sharing Center را باز کنید. در سمت راست، جایی که Connections‌ را می‌بینید، روی نام Wi-Fi یا شبکه باسیم خود کلیک کنید. گزینه Properties را انتخاب کرده و بر روی internet Protocol Version ۴، دابل کلیک کنید.

در صورتی که از IP استاتیک استفاده نمی‌کنید، اگر مفهوم IP استاتیک را نمی‌دانید، احتمالاً از آن استفاده نمی‌کنید)، بررسی کنید که گزینه‌های an IP address automatically Obtain و Obtain DNS server address automatically، تیک خورده باشند. این روند را برای internet Protocol Version ۶ نیز تکرار کرده تا مطمئن شوید در آنجا هم، همه چیز در حالت اتوماتیک تنظیم شده باشد.

پس از این کار می‌توانیم مطمئن شویم که مسیریاب، یک آدرس IP معتبر به شما داده است. با تایپ دستور cmd در منوی Start، یک خط فرمان باز کنید. در خط فرمان، دستور ipconfig را تایپ کرده و به متن زیر Ethernet adapter (برای اتصالات باسیم) یا Wireless LAN Adapter (برای اتصالات بی‌سیم) دقت کنید.

اگر آدرس IPv۴ با ۱۶۹٫x.x.x شروع شود، کامپیوتر شما، آدرس IP معتبری از مسیریاب دریافت نمی‌کند. تایپ دو دستور زیر ممکن است این مشکل را حل کند:

ipconfig /release

ipconfig /renew

در صورتی که بعد از تایپ دستورات بالا و ipconfig مجدد، هنوز آدرس مذکور به صورت ۱۶۹٫x.x.x بود، به این معنی است که دستگاه شما از مسیریاب IP دریافت نمی‌کند. کامپیوتر خود را با کابل اترنت، مستقیماً به مودم وصل کنید و بررسی کنید که آیا در این حالت می‌توانید آنلاین شوید یا خیر. در صورتی که آنلاین شدید، مشکل از مسیریاب شما است.

۶- از دستور Ping استفاده کرده و مسیر آن را ردیابی کنید

اگر با اجرای ipconfig، مشاهده کردید که آدرس IP شما با هر چیزی غیر از۱۶۹ شروع می‌شود، به این معنی است که شما یک آدرس IP معتبر از مسیریاب خود دریافت می‌کنید و مشکل بین مسیریاب شما و اینترنت اتفاق می‌افتد.

دستور زیر را برای پینگ سرورهای DNS گوگل، تایپ کرده و بررسی کنید که آیا می‌توانید آنلاین شوید یا خیر: شما می‌توانید ۸٫۸٫۸٫۸ را با هر چیز دیگری مانند www.msn.com جایگزین کنید.

 

این دستور، چهار بسته اطلاعاتی را به گوگل ارسال خواهد کرد. اگر ارسال با موفقیت انجام نشود، علت آن به شما گفته می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر، دستور زیر را برای ردیابی مسیر بین کامپیوتر خود و سرورهایDNS گوگل، تایپ کنید:

دستور فوق به شما امکان مشاهده مسیر عبور اطلاعات تا مقصد مورد نظر را به صورت گام به گام می‌دهد. نتیجه آن را ملاحظه کنید و در صورت عدم موفقیت، بررسی کنید که مشکل در کجا رخ داده است. اگر در همان اوایل مسیر، خطایی رخ دهد، احتمالاً اشکال مربوط به شبکه محلی است.

۷- با سرویس دهنده اینترنت (ISP) خود تماس بگیرید

در صورتی که کلیه مراحل فوق با موفقیت انجام شده باشد، می‌توانیم مطمئن باشیم که تجهیزات ما کار می‌کنند و یک آدرس IP معتبر از مسیریاب دریافت کرده‌ایم. بنابراین مشکل در خارج از شبکه ما و به واسطه دستگاه‌های مختلف دیگری رخ داده است. در این حالت، بهترین گزینه این است که مطمئن شوید ISP شما دچار مشکل نشده باشد.

گوشی‌ هوشمند در اینجا مفید خواهد بود، زیرا می‌توانید نقشه قطعی اتصال (مانند DownDetector.com) مربوط به ارائه‌دهنده سرویس خود را پیدا کنید، یا اینکه توئیتر را بررسی کرده تا متوجه شوید آیا دیگران نیز در منطقه شما دچار مشکل مشابهی شده‌اند یا خیر. در صورتی که هیچ چیز غیرطبیعی را مشاهده نکردید، با ISP خود تماس بگیرید تا مطلع شوید آیا مشکل مشخصی در آنجا وجود دارد یا خیر. شاید مشکلات مربوط به خطوط ارتباط تلفنی، منطقه کوچکی را تحت تأثیر قرار داده باشد؛ ISP شما می‌تواند به راحتی این موضوع را تست و بررسی کند.

۸- منتظر رفع اشکال بمانید

پس از آن که ISP خود را از این مسأله مطلع و تأکید کردید که مشکل مذکور تنها برای شما رخ نداده است، کار شما تمام شده و دیگر باید صبر کنید تا مشکل برطرف گردد. در بسیاری از مواقع، شما نمی‌توانید مشکلات مربوط به شبکه خود را حل کنید. زمانی که مهاجمین نیمی از شبکه اینترنت را مختل کردند، هیچ‌یک از مراحل فوق برای آنلاین شدن کاربران، کمکی نکرد. اگر ISP شما از مشکل آگاه باشد، احتمالاً در زمان کوتاهی آن را برطرف خواهد کرد. توجه داشته باشید، هنگامی که نمی‌توانید آنلاین شوید و در حال انتظار هستید، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

۹- ارتباط برقرار کنید

مراحل مذکور، تنها یک قالب کلی برای تشخیص مشکلات مربوط به شبکه بوده و ممکن است کمی متفاوت با تنظیمات و شرایط مشخص شما باشد. اقدامات زیادی وجود دارد که می‌توانید برای رفع اشکال اتصال به شبکه خود انجام دهید، اما به طور کلی، همانطور که در بالا ذکر شد، می‌توانید با راه‌اندازی مجدد تمام دستگاه‌ها، بررسی اینکه آیا دیگران نیز با مشکل شما مواجه شده‌اند یا خیر و اطمینان از صحت تنظیمات، مشکل اتصال به شبکه خود را رفع کنید. اگر همه این مراحل را انجام داده باشید، احتمالاً مشکل مربوط به ISP است.

اگر مشکل شبکه برطرف شده، اما هنوز اتصال بی‌سیم شما کند است، به بخش چگونه مشکل سرعت پایین Wi-Fi را حل کنیم، مراجعه کنید.

منبع:چطورپدیا

نصب قالب های دلخواه در ویندوز

چطور قالب‌های دلخواه در ویندوز نصب کنیم؟

از زمان انتشار ویندوز XP تاکنون، ویندوز برای قالب‌ها، که به‌عنوان «جلوه‌های بصری» (visual styles) نیز شناخته می‌شوند، پشتیبانی داشته است. سیستم‌عامل ویندوز به‌صورت پیش‌فرض فقط قالب‌های مورد تأیید مایکرسافت را بارگذاری می‌کند اما می‌توانید این محدودیت را دور بزنید. قالب‌های جدیدی که نصب می‌کنید، قالب‌های استاندارد ویندوز شما نیستند و نوار عنوان، کلیدها و دیگر عناصر بصری را ازنظر ظاهری تغییر می‌دهند.

ویندوز ۱۰: نرم‌افزار زیباسازی محیط ویندوز WindowBlinds را نصب کنید

استفاده از قالب‌های جدید را همچنان می‌توانید به روش قدیمی مورد استفاده در ویندوز ۷ انجام دهید. برای این کار به توضیحاتی که در قسمت بعدی داده‌ایم، مراجعه نمایید. اما روش قدیمی آن‌چنان در ویندوز ۱۰ ساده نخواهد بود. نرم‌افزار UxStype ابزاری است که فایل‌های سیستمی را جهت نصب قالب‌های جدید تغییر می‌دهد. ما این ابزار را برای ویندوز ۷ توصیه می‌کنیم اما در نسخه‌های مدرن ویندوز ۱۰ کار نمی‌کند. درست است که می‌توانید مستقیماً فایل uxtheme.dll را ویرایش کنید، اما هر بار که ویندوز ۱۰ خود را به‌روزرسانی کند، این تغییر را نیز اصلاح می‌نماید و از آنجایی‌که انجام آن بسیار دشوار است، بیشتر قالب‌های ساخت کاربران به‌احتمال ‌زیاد در نسخه‌های به‌روزرسانی ویندوز ۱۰ پشتیبانی نمی‌شوند.

اما هنوز راه‌حل‌هایی وجود دارد. اگر می‌خواهید برای دسکتاپ ویندوز ۱۰ خود، قالب نصب کنید، توصیه‌ی ما نصب نرم‌افزار WindowBlinds از شرکت Stardock است. این برنامه هنوز کاملاً توسط ویندوز ۱۰ پشتیبانی می‌شود و نیازی به هک کردن فایل‌های سیستمی نیست. اگر می‌خواهید از نسخه‌های کرک شده‌ی آن‌که در سایت‌های ایرانی موجود است، استفاده کنید. شما می‌توانید در حدود ۱۰۰ هزار تومان برای خرید آن از منبع اصلی هزینه کنید، اما از دردسرهای زیادی پیش‌گیری خواهید کرد. نسخه‌ی آزمایشی ۳۰ ‌روزی آن نیز موجود است.

این نرم‌افزار قالب‌های ویندوز سفارشی زیبا و جذابی نیز ارائه می‌دهد. برای انتخاب یک قالب، کافی است در پنجره‌ی WindowBlinds روی آن کلیک کرده و سپس «Apply style to desktop» را بزنید. بلافاصله تغییرات اعمال خواهد شد. اما شاید گاهی لازم باشد برنامه‌هایی نظیر گوگل کروم را ببندید و دوباره باز کنید تا تغییرات کامل اعمال شوند.

برنامه WindowBlinds نصب قالب‌های سفارشی را نیز آسان کرده است. برای قالب‌ها می‌توانید از فرمت‌های مخصوص WindowBlinds استفاده کنید یا می‌توانید در سایت WinCustomize.org قالب‌های بیشتری برای خود پیدا کنید. مثلاً می‌توانید یک قالب Dark Mode بیابید که برخلاف حالت Dark Mode که روی خود ویندوز ۱۰ نصب است، File Explorer و دیگر برنامه‌ها را نیز ازنظر ظاهر تغییر می‌دهد.

ویندوز ۷: فایل‌های سیستم خود را به UxStyle وصل کنید

ویندوز پیش از آنکه قالب‌ها را بارگذاری کند، بررسی می‌کند تا مطمئن شود امضای ویندوز را داشته باشند. اگر چنین نباشد، به‌هیچ‌وجه آن‌ها را بارگذاری نخواهد کرد. برای استفاده از قالب‌های جدید باید فایل‌های سیستم ویندوز، به‌ویژه فایل uxtheme.dll را اصلاح کنید و این بازرسی را غیرفعال نمایید. قبلاً انجام این کار نیازمند ریست کردن رایانه و رفتن به حالت Safe Mode و جایگذاری فایل‌های سیستم به‌صورت دستی بود. حالا راه‌های آسان‌تری برای انجام این کار وجود دارد.

ابزار UxStyle راه‌حلی ایده‌آل و رایگان برای کاربران ویندوز ۷ است، اگرچه دیگر برای ویندوز ۱۰ کاربرد ندارد. این ابزار کاملاً بر بستر حافظه اجرا می‌شود و بدون اصلاح کردن فایل‌های سیستمی، بازرسی را غیرفعال می‌کند. این روش، آسان‌ترین و ایمن‌ترین روش است تا بتوان قالب‌های فرعی را بدون استفاده از WindowBlinds بر روی ویندوز اِعمال کرد. اگر دوست داشته باشید می‌توانید یک نسخه از WindowBlinds را نیز روی ویندوز ۷ نصب کنید.

برای استفاده از UxStyle، آن را دانلود کرده و فایل زیپ را استخراج نمایید. سپس اگر از نسخه‌ی ۶۴ بیت ویندوز استفاده می‌کنید، x۶۴ installer را اجرا نمایید. بعد از نصب، فرایند جدیدی به نام «UnsignedThemesSvc.exe» در پس‌زمینه اجرا خواهد شد. رایانه را مجدداً راه‌انداز «Reset» کنید و پس از آن قادر خواهید بود قالب‌های بدون امضا را نصب نمایید.

 

پیدا کردن جلوه‌های بصری در اینترنت

جلوه‌های بصری سفارشی برای ویندوز را از وب‌سایت‌های گوناگونی می‌توانید پیدا کنید. یکی از بهترین سایت‌ها برای جستجو به دنبال جلوه‌های بصری، DeviantArt است. مثلاً برای یافتن قالب مناسب در صفحه‌ «جلوه‌های بصری ویندوز۷» (Windows ۷ visual styles) را در سایت DeviantArt جستجو کنید.

دقت کنید که این فایل‌ها عموماً فایل‌های فشرده‌ی تایید نشده‌ای هستند که ممکن است تروجان یا پیوند به سایت‌های آلوده داشته باشند. محض احتیاط بیشتر، اگر شک دارید، از یک ویروس‌یاب استفاده کنید. همچنین مدنظر داشته باشید که نسخه‌های خاصی از ویندوز ممکن است از شما بخواهند آپدیت‌های مشخصی برای فایل‌های قالب داشته باشید. اطلاعات DeviantArt یا صفحات دیگر را دو بار بررسی کنید تا مطمئن شوید قالبی که می‌خواهید دانلود کنید با ساختار ویندوز شما سازگار باشد.

قالبی را که می‌خواهید، انتخاب و بر روی رایانه‌ی خود دانلود کنید. ما برای نشان دادن فرایند انجام این کار، از Maverick for Win۷ theme استفاده می‌کنیم که تلاش دارد قالب قدیمی پیش‌فرض Ubuntu را به ویندوز ۷ انتقال دهد.

قالب‌های بسیاری به فرمت .rar توزیع می‌شوند. اگر می‌خواهید این فایل‌ها را باز کنید، باید برنامه‌ی استخراج فایل فشرده، مثلاً برنامه‌ی Winrar داشته باشید.

روش نصب جلوه‌های بصری

قالب‌ها در فولدر زیر قرار گرفته‌اند.

 

هر قالب یک پوشه زیرمجموعه دارد. برای نصب قالب جدید، کافی است فایل‌های آن را درون پوشه Themes بریزید و با هشدار UAC موافقت کنید. فایل‌های .theme باید در ریشه‌ی پوشه قرار داشته باشند.

توجه نمایید که برخی قالب‌ها ممکن است ویژگی‌های دیگری نیز داشته باشند و پیش از آنکه کارکردهای مدنظر را اجرا کنند، لازم باشد توضیحات اضافی آن‌ها را انجام دهید. مثلاً قالب‌ها ممکن است شامل فونت و آیکون سفارشی باشند. صفحه‌ی دانلود قالب‌ها یا فایل README همراه با آن، معمولاً اطلاعاتی برای کامل کردن فرایند نصب ارائه می‌دهند.

اگر نیاز به نصب فونت دارید، کافی است فایل‌های فونتی که با پسوند .ttf در بسته‌ی دانلود شده قرار داده شده‌اند را در پوشه زیر بریزید:

 

بعد از نصب یک قالب، می‌توانید با کلیک بر روی فایل .theme آن، قالب ویندوز را به قالب جدید تغییر دهید. همچنین در فهرست قالب‌های ویندوز در کنترل پنل شخصی‌سازی دسکتاپ نیز می‌توانید آن را ببینید.

ازآنجایی‌که مایکروسافت رسماً از قالب‌های فرعی پشتیبانی نمی‌کند، احتمال دارد گاهی به هنگام استفاده از جلوه‌های بصری سفارشی با برنامه‌های فرعی، با پرش یا لبه‌های خش‌دار در صفحه مواجه شوید. کار زیادی نمی‌توانید برای برطرف کردن آن انجام دهید. توسعه‌دهندگان اغلب برای طراحی برنامه‌های خود، قالب‌های غیررسمی ویندوز را مدنظر قرار نمی‌دهند.

 

منبع: چطورپدیا

راهنمای انتقال فایل و اطلاعات بین موبایل و کامپیوتر

چطور داده‌ها را بین موبایل و کامپیوتر جابجا کنیم؟

انتقال فایل‌ها از دستگاه اندروید به ویندوز مایکروسافت یا مک (و بالعکس) کار سختی نبوده و وابسته به هیچ یک از سرویس‌های ابری نیست.

گوشی هوشمند یک کامپیوتر قدرتمند در جیب شما است و با گوشی‌های اندروید، در واقع بخش عظیمی از کامپیوترهای غول‌پیکر را در جیب خود دارید و هر زمان هم که خواستید می‌توانید فایل‌ها را به‌راحتی، تنها با کشیدن و رها کردن، به سیستم ویندوز یا Mac انتقال دهید.

بر خلاف اپل، دستگاه‌های اندرویدی به شما اجازه می‌دهند که از طریق یک کامپیوتر بدون نیاز به هیچ‌گونه تنظیمات و یا روش‌های پیچیده، به فایل‌های گوشی خود دسترسی داشته باشید. در حقیقت، ورود یا خروج فایل‌ها در یک دستگاه اندرویدی بسیار متفاوت از اتصال هارددیسک خارجی به کامپیوتر است.

تمام چیزی که شما نیاز دارید موبایل، کامپیوتر و یک کابل برای اتصال آن‌ها است- با Micro-USB یا USB-C در طرف تلفن و USB-A یا USB-C در طرف کامپیوتر،-بسته به ویژگی‌های دستگاه شما؛ اغلب گوشی‌های Android بسیار پیشرفته از USB-C استفاده می‌کنند، این در حالی است که بسیاری از دستگاه‌های پیش از سال ۲۰۱۶ و بسیاری از گوشی‌های با سطح بودجه متوسط از micro-USB استفاده می‌کنند. در عین حال، USB-A یک پورت اتصال سنتی است که برای اتصال دستگاه‌های مختلف به کامپیوترها مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که برخی از مدل‌های جدیدتر مانند MacBook جدید اپل دارای USB-C است. البته به احتمال زیاد همان کابلی که گوشی شما را شارژر می‌کند، برای اتصال به کامپیوتر نیز کارساز خواهد بود.

ما در اینجا مراحل اتصال گوشی به ویندوز و MAC را به شما نشان خواهیم داد و شما بسته به اینکه سیستم ویندوز دارید یا MAC، می‌توانید از این مراحل استفاده کنید:

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های ویندوز

با ویندوز همه چیز ساده است. فقط گوشی خود را به هر پورت USB آزاد بر روی کامپیوتر وصل کنید، سپس صفحه تلفن خود را روشن کنید و قفل دستگاه را باز کنید.

انگشت خود را از بالای صفحه نمایش گوشی به پایین بکشید، باید یک اعلان در مورد اتصال USB فعلی مشاهده کنید. در حالت پیش‌فرض، احتمالاً به شما خواهد گفت که گوشی شما فقط برای شارژ متصل است.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. اگر می‌خواهید فقط فایل‌های چندرسانه‌ای را انتقال دهید، می‌توانید از گزینه «Transfer photos» که گاهی اوقات به‌عنوان «PTP» نامیده می‌شود، استفاده کنید که در این صورت، تلفن شما مانند یک دوربین دیجیتال به سیستم وصل می‌شود. هنگامی‌که انتخاب خود را انجام دادید، به صفحه دسکتاپ خود بروید و پنجره‌ی File Explorer را از طریق یکی از روش‌های زیر باز کنید:

  • بر روی آیکون File Explorer در نوار وظیفه کلیک کنید.
  • منوی Start را باز کنید و بر روی Computer کلیک کنید.
  • بر روی آیکون Computer یا My Computer در دسکتاپ کلیک کنید.

در پنجره باز شده به دنبال آیکونی باشید که نشانگر گوشی شما در قسمت دستگاه‌های قابل‌حمل و درایوها است. روی آن آیکون دو بار کلیک کنید، پنجره باز شده تمام محتویات و فایل‌های داخل گوشی Android شما را نمایش خواهد داد. اکنون می‌توانید تمام فایل‌ها و پوشه‌ها را بررسی کنید، فایل‌های خود یا هر گونه اطلاعاتی را که می‌خواهید دست‌کاری کنید را برای انتقال بین گوشی و رایانه، بکشید و رها کنید.

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های MAC

فرآیند انتقال فایل‌های Android کمی برای شما پیچیده‌تر است؛ اما نترسید، چون آنقدرها هم پیچیده نیست.

تفاوت اصلی این است که قبل از انجام کارها، باید یک برنامه رسمی گوگل به نام Android File Transfer را دانلود و نصب کنید. برای استفاده از این برنامه، مک شما باید سیستم‌عامل OS X ۱۰,۵ یا بالاتر را داشته باشد و دستگاه Android شما باید اندروید ۳٫۰ یا بالاتر داشته باشد، که تقریباً هر دستگاه اندرویدی که تولید شده، این نسخه را دارد.

هنگامی‌که پشت سیستم مک خود قرار دارد، فقط کافی است گوشی را به کامپیوتر متصل کنید، صفحه گوشی خود را روشن کرده و قفل دستگاه را باز کنید و سپس به دنبال همان اعلان USB که در بالا به آن اشاره شد، باشید.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. برنامه انتقال فایل Android باید پس از آن به طور خودکار بر روی مک شما باز شود و شما باید بتوانید فایل‌های گوشی خود را ببینید و انتقال فایل‌ها را به سیستم خود انجام دهید.

اگر برنامه رسمی Android File Transfer برای شما به‌درستی کار نکرد، می‌توانید از favorably reviewed و Commander One Pro استفاده کنید؛ که نسخه آزمایشی آن ۱۵ روز رایگان بوده و بعد می‌توانید ماهانه با هزینه ۳۰ دلار تمدید نمایید.

 

منبع: چطورپدیا