نصب قالب های دلخواه در ویندوز

چطور قالب‌های دلخواه در ویندوز نصب کنیم؟

از زمان انتشار ویندوز XP تاکنون، ویندوز برای قالب‌ها، که به‌عنوان «جلوه‌های بصری» (visual styles) نیز شناخته می‌شوند، پشتیبانی داشته است. سیستم‌عامل ویندوز به‌صورت پیش‌فرض فقط قالب‌های مورد تأیید مایکرسافت را بارگذاری می‌کند اما می‌توانید این محدودیت را دور بزنید. قالب‌های جدیدی که نصب می‌کنید، قالب‌های استاندارد ویندوز شما نیستند و نوار عنوان، کلیدها و دیگر عناصر بصری را ازنظر ظاهری تغییر می‌دهند.

ویندوز ۱۰: نرم‌افزار زیباسازی محیط ویندوز WindowBlinds را نصب کنید

استفاده از قالب‌های جدید را همچنان می‌توانید به روش قدیمی مورد استفاده در ویندوز ۷ انجام دهید. برای این کار به توضیحاتی که در قسمت بعدی داده‌ایم، مراجعه نمایید. اما روش قدیمی آن‌چنان در ویندوز ۱۰ ساده نخواهد بود. نرم‌افزار UxStype ابزاری است که فایل‌های سیستمی را جهت نصب قالب‌های جدید تغییر می‌دهد. ما این ابزار را برای ویندوز ۷ توصیه می‌کنیم اما در نسخه‌های مدرن ویندوز ۱۰ کار نمی‌کند. درست است که می‌توانید مستقیماً فایل uxtheme.dll را ویرایش کنید، اما هر بار که ویندوز ۱۰ خود را به‌روزرسانی کند، این تغییر را نیز اصلاح می‌نماید و از آنجایی‌که انجام آن بسیار دشوار است، بیشتر قالب‌های ساخت کاربران به‌احتمال ‌زیاد در نسخه‌های به‌روزرسانی ویندوز ۱۰ پشتیبانی نمی‌شوند.

اما هنوز راه‌حل‌هایی وجود دارد. اگر می‌خواهید برای دسکتاپ ویندوز ۱۰ خود، قالب نصب کنید، توصیه‌ی ما نصب نرم‌افزار WindowBlinds از شرکت Stardock است. این برنامه هنوز کاملاً توسط ویندوز ۱۰ پشتیبانی می‌شود و نیازی به هک کردن فایل‌های سیستمی نیست. اگر می‌خواهید از نسخه‌های کرک شده‌ی آن‌که در سایت‌های ایرانی موجود است، استفاده کنید. شما می‌توانید در حدود ۱۰۰ هزار تومان برای خرید آن از منبع اصلی هزینه کنید، اما از دردسرهای زیادی پیش‌گیری خواهید کرد. نسخه‌ی آزمایشی ۳۰ ‌روزی آن نیز موجود است.

این نرم‌افزار قالب‌های ویندوز سفارشی زیبا و جذابی نیز ارائه می‌دهد. برای انتخاب یک قالب، کافی است در پنجره‌ی WindowBlinds روی آن کلیک کرده و سپس «Apply style to desktop» را بزنید. بلافاصله تغییرات اعمال خواهد شد. اما شاید گاهی لازم باشد برنامه‌هایی نظیر گوگل کروم را ببندید و دوباره باز کنید تا تغییرات کامل اعمال شوند.

برنامه WindowBlinds نصب قالب‌های سفارشی را نیز آسان کرده است. برای قالب‌ها می‌توانید از فرمت‌های مخصوص WindowBlinds استفاده کنید یا می‌توانید در سایت WinCustomize.org قالب‌های بیشتری برای خود پیدا کنید. مثلاً می‌توانید یک قالب Dark Mode بیابید که برخلاف حالت Dark Mode که روی خود ویندوز ۱۰ نصب است، File Explorer و دیگر برنامه‌ها را نیز ازنظر ظاهر تغییر می‌دهد.

ویندوز ۷: فایل‌های سیستم خود را به UxStyle وصل کنید

ویندوز پیش از آنکه قالب‌ها را بارگذاری کند، بررسی می‌کند تا مطمئن شود امضای ویندوز را داشته باشند. اگر چنین نباشد، به‌هیچ‌وجه آن‌ها را بارگذاری نخواهد کرد. برای استفاده از قالب‌های جدید باید فایل‌های سیستم ویندوز، به‌ویژه فایل uxtheme.dll را اصلاح کنید و این بازرسی را غیرفعال نمایید. قبلاً انجام این کار نیازمند ریست کردن رایانه و رفتن به حالت Safe Mode و جایگذاری فایل‌های سیستم به‌صورت دستی بود. حالا راه‌های آسان‌تری برای انجام این کار وجود دارد.

ابزار UxStyle راه‌حلی ایده‌آل و رایگان برای کاربران ویندوز ۷ است، اگرچه دیگر برای ویندوز ۱۰ کاربرد ندارد. این ابزار کاملاً بر بستر حافظه اجرا می‌شود و بدون اصلاح کردن فایل‌های سیستمی، بازرسی را غیرفعال می‌کند. این روش، آسان‌ترین و ایمن‌ترین روش است تا بتوان قالب‌های فرعی را بدون استفاده از WindowBlinds بر روی ویندوز اِعمال کرد. اگر دوست داشته باشید می‌توانید یک نسخه از WindowBlinds را نیز روی ویندوز ۷ نصب کنید.

برای استفاده از UxStyle، آن را دانلود کرده و فایل زیپ را استخراج نمایید. سپس اگر از نسخه‌ی ۶۴ بیت ویندوز استفاده می‌کنید، x۶۴ installer را اجرا نمایید. بعد از نصب، فرایند جدیدی به نام «UnsignedThemesSvc.exe» در پس‌زمینه اجرا خواهد شد. رایانه را مجدداً راه‌انداز «Reset» کنید و پس از آن قادر خواهید بود قالب‌های بدون امضا را نصب نمایید.

 

پیدا کردن جلوه‌های بصری در اینترنت

جلوه‌های بصری سفارشی برای ویندوز را از وب‌سایت‌های گوناگونی می‌توانید پیدا کنید. یکی از بهترین سایت‌ها برای جستجو به دنبال جلوه‌های بصری، DeviantArt است. مثلاً برای یافتن قالب مناسب در صفحه‌ «جلوه‌های بصری ویندوز۷» (Windows ۷ visual styles) را در سایت DeviantArt جستجو کنید.

دقت کنید که این فایل‌ها عموماً فایل‌های فشرده‌ی تایید نشده‌ای هستند که ممکن است تروجان یا پیوند به سایت‌های آلوده داشته باشند. محض احتیاط بیشتر، اگر شک دارید، از یک ویروس‌یاب استفاده کنید. همچنین مدنظر داشته باشید که نسخه‌های خاصی از ویندوز ممکن است از شما بخواهند آپدیت‌های مشخصی برای فایل‌های قالب داشته باشید. اطلاعات DeviantArt یا صفحات دیگر را دو بار بررسی کنید تا مطمئن شوید قالبی که می‌خواهید دانلود کنید با ساختار ویندوز شما سازگار باشد.

قالبی را که می‌خواهید، انتخاب و بر روی رایانه‌ی خود دانلود کنید. ما برای نشان دادن فرایند انجام این کار، از Maverick for Win۷ theme استفاده می‌کنیم که تلاش دارد قالب قدیمی پیش‌فرض Ubuntu را به ویندوز ۷ انتقال دهد.

قالب‌های بسیاری به فرمت .rar توزیع می‌شوند. اگر می‌خواهید این فایل‌ها را باز کنید، باید برنامه‌ی استخراج فایل فشرده، مثلاً برنامه‌ی Winrar داشته باشید.

روش نصب جلوه‌های بصری

قالب‌ها در فولدر زیر قرار گرفته‌اند.

هر قالب یک پوشه زیرمجموعه دارد. برای نصب قالب جدید، کافی است فایل‌های آن را درون پوشه Themes بریزید و با هشدار UAC موافقت کنید. فایل‌های .theme باید در ریشه‌ی پوشه قرار داشته باشند.

توجه نمایید که برخی قالب‌ها ممکن است ویژگی‌های دیگری نیز داشته باشند و پیش از آنکه کارکردهای مدنظر را اجرا کنند، لازم باشد توضیحات اضافی آن‌ها را انجام دهید. مثلاً قالب‌ها ممکن است شامل فونت و آیکون سفارشی باشند. صفحه‌ی دانلود قالب‌ها یا فایل README همراه با آن، معمولاً اطلاعاتی برای کامل کردن فرایند نصب ارائه می‌دهند.

اگر نیاز به نصب فونت دارید، کافی است فایل‌های فونتی که با پسوند .ttf در بسته‌ی دانلود شده قرار داده شده‌اند را در پوشه زیر بریزید:

بعد از نصب یک قالب، می‌توانید با کلیک بر روی فایل .theme آن، قالب ویندوز را به قالب جدید تغییر دهید. همچنین در فهرست قالب‌های ویندوز در کنترل پنل شخصی‌سازی دسکتاپ نیز می‌توانید آن را ببینید.

ازآنجایی‌که مایکروسافت رسماً از قالب‌های فرعی پشتیبانی نمی‌کند، احتمال دارد گاهی به هنگام استفاده از جلوه‌های بصری سفارشی با برنامه‌های فرعی، با پرش یا لبه‌های خش‌دار در صفحه مواجه شوید. کار زیادی نمی‌توانید برای برطرف کردن آن انجام دهید. توسعه‌دهندگان اغلب برای طراحی برنامه‌های خود، قالب‌های غیررسمی ویندوز را مدنظر قرار نمی‌دهند.

منبع: چطورپدیا

راهنمای انتقال فایل و اطلاعات بین موبایل و کامپیوتر

چطور داده‌ها را بین موبایل و کامپیوتر جابجا کنیم؟

راهنمای انتقال فایل و اطلاعات بین موبایل و کامپیوتر

انتقال فایل‌ها از دستگاه اندروید به ویندوز مایکروسافت یا مک (و بالعکس) کار سختی نبوده و وابسته به هیچ یک از سرویس‌های ابری نیست.

گوشی هوشمند یک کامپیوتر قدرتمند در جیب شما است و با گوشی‌های اندروید، در واقع بخش عظیمی از کامپیوترهای غول‌پیکر را در جیب خود دارید و هر زمان هم که خواستید می‌توانید فایل‌ها را به‌راحتی، تنها با کشیدن و رها کردن، به سیستم ویندوز یا Mac انتقال دهید.

بر خلاف اپل، دستگاه‌های اندرویدی به شما اجازه می‌دهند که از طریق یک کامپیوتر بدون نیاز به هیچ‌گونه تنظیمات و یا روش‌های پیچیده، به فایل‌های گوشی خود دسترسی داشته باشید. در حقیقت، ورود یا خروج فایل‌ها در یک دستگاه اندرویدی بسیار متفاوت از اتصال هارددیسک خارجی به کامپیوتر است.

تمام چیزی که شما نیاز دارید موبایل، کامپیوتر و یک کابل برای اتصال آن‌ها است- با Micro-USB یا USB-C در طرف تلفن و USB-A یا USB-C در طرف کامپیوتر،-بسته به ویژگی‌های دستگاه شما؛ اغلب گوشی‌های Android بسیار پیشرفته از USB-C استفاده می‌کنند، این در حالی است که بسیاری از دستگاه‌های پیش از سال ۲۰۱۶ و بسیاری از گوشی‌های با سطح بودجه متوسط از micro-USB استفاده می‌کنند. در عین حال، USB-A یک پورت اتصال سنتی است که برای اتصال دستگاه‌های مختلف به کامپیوترها مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که برخی از مدل‌های جدیدتر مانند MacBook جدید اپل دارای USB-C است. البته به احتمال زیاد همان کابلی که گوشی شما را شارژر می‌کند، برای اتصال به کامپیوتر نیز کارساز خواهد بود.

ما در اینجا مراحل اتصال گوشی به ویندوز و MAC را به شما نشان خواهیم داد و شما بسته به اینکه سیستم ویندوز دارید یا MAC، می‌توانید از این مراحل استفاده کنید:

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های ویندوز

با ویندوز همه چیز ساده است. فقط گوشی خود را به هر پورت USB آزاد بر روی کامپیوتر وصل کنید، سپس صفحه تلفن خود را روشن کنید و قفل دستگاه را باز کنید.

انگشت خود را از بالای صفحه نمایش گوشی به پایین بکشید، باید یک اعلان در مورد اتصال USB فعلی مشاهده کنید. در حالت پیش‌فرض، احتمالاً به شما خواهد گفت که گوشی شما فقط برای شارژ متصل است.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. اگر می‌خواهید فقط فایل‌های چندرسانه‌ای را انتقال دهید، می‌توانید از گزینه «Transfer photos» که گاهی اوقات به‌عنوان «PTP» نامیده می‌شود، استفاده کنید که در این صورت، تلفن شما مانند یک دوربین دیجیتال به سیستم وصل می‌شود. هنگامی‌که انتخاب خود را انجام دادید، به صفحه دسکتاپ خود بروید و پنجره‌ی File Explorer را از طریق یکی از روش‌های زیر باز کنید:

• بر روی آیکون File Explorer در نوار وظیفه کلیک کنید.
• منوی Start را باز کنید و بر روی Computer کلیک کنید.
• بر روی آیکون Computer یا My Computer در دسکتاپ کلیک کنید.

در پنجره باز شده به دنبال آیکونی باشید که نشانگر گوشی شما در قسمت دستگاه‌های قابل‌حمل و درایوها است. روی آن آیکون دو بار کلیک کنید، پنجره باز شده تمام محتویات و فایل‌های داخل گوشی Android شما را نمایش خواهد داد. اکنون می‌توانید تمام فایل‌ها و پوشه‌ها را بررسی کنید، فایل‌های خود یا هر گونه اطلاعاتی را که می‌خواهید دست‌کاری کنید را برای انتقال بین گوشی و رایانه، بکشید و رها کنید.

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های MAC

فرآیند انتقال فایل‌های Android کمی برای شما پیچیده‌تر است؛ اما نترسید، چون آنقدرها هم پیچیده نیست.

تفاوت اصلی این است که قبل از انجام کارها، باید یک برنامه رسمی گوگل به نام Android File Transfer را دانلود و نصب کنید. برای استفاده از این برنامه، مک شما باید سیستم‌عامل OS X ۱۰,۵ یا بالاتر را داشته باشد و دستگاه Android شما باید اندروید ۳٫۰ یا بالاتر داشته باشد، که تقریباً هر دستگاه اندرویدی که تولید شده، این نسخه را دارد.

هنگامی‌که پشت سیستم مک خود قرار دارد، فقط کافی است گوشی را به کامپیوتر متصل کنید، صفحه گوشی خود را روشن کرده و قفل دستگاه را باز کنید و سپس به دنبال همان اعلان USB که در بالا به آن اشاره شد، باشید.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. برنامه انتقال فایل Android باید پس از آن به طور خودکار بر روی مک شما باز شود و شما باید بتوانید فایل‌های گوشی خود را ببینید و انتقال فایل‌ها را به سیستم خود انجام دهید.

اگر برنامه رسمی Android File Transfer برای شما به‌درستی کار نکرد، می‌توانید از favorably reviewed و Commander One Pro استفاده کنید؛ که نسخه آزمایشی آن ۱۵ روز رایگان بوده و بعد می‌توانید ماهانه با هزینه ۳۰ دلار تمدید نمایید.

منبع: چطورپدیا

چطور آدرس IP را در تلفن همراه پیدا کنیم؟

آیا باید آدرس IP خود را پیدا کنید؟ شما به احتمال زیاد نحوه پیدا کردن آدرس IP خود را در ویندوز یا مک بدانید، اما در مورد گوشی چطور؟

در این مقاله نحوه انجام این کار را خواهید آموخت. بیایید نگاهی به نحوه نمایش هر دو آدرس عمومی و خصوصی IP در تلفن خود داشته باشیم، این آدرس‌ها چه معنایی دارند و چطور آن‌ها را محفوظ نگه داریم.

آدرس IPچیست؟

 آدرس IP که مخفف عبارت internet protocol – پروتکل اینترنت – است، یک برچسب شماره‌گذاری شده است که به هر دستگاهی که به یک شبکه متصل است، اختصاص داده می‌شود.

بررسی آدرس IP یک دستگاه به شما کمک می‌کند تا آن را در هر دو شبکه خانگی و اینترنت شناسایی کنید. در حقیقت، شما دو آدرس IP برای پیگیری هر دستگاه دارید.

آدرس IP جهانی، یا آدرس IP عمومی، مشخصه‌ای از شبکه است که کامپیوترها باید به آن دسترسی داشته باشند. وقتی که کامپیوتر خانگی، تلفن همراه یا هر دستگاه دیگر، قرار است به اینترنت وصل شود، باید به چنین آدرس جهانی دسترسی داشته باشد. همه سیستم‌های متصل به اینترنت دارای یک آدرس آی پی جهانی هستند، این خاصیت شبکه است.

آدرس IP خصوصی (یا آدرس IP محلی) یک دستگاه خاص را در شبکه مشخص می‌کند. یک دستگاه تنها می‌تواند یک آدرس مشخص در شبکه داشته باشد، اما همان آدرس می‌تواند در شبکه‌های خصوصی دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، هنگامی‌که آدرس IP خود را چک می‌کنید، احتمالاً آدرس IPv۴ و IPv۶ را خواهید دید. آدرس‌های IPv۴ کوتاه‌تر هستند، اما به دلیل تعداد زیاد دستگاه‌های متصل به اینترنت، این آدرس‌ها رو به اتمام هستند. آدرس IPv۶ به دلیل طولانی بودن برای خواندن آسان نیست، اما این آدرس‌ها دستگاه‌های بیشتری را می‌توانند تحت پوشش قرار دهند و به همین دلیل برای مدت طولانی‌تری در دسترس خواهند بود.

چگونه آدرس IP عمومی خود را پیدا کنید؟

پیدا کردن IP عمومی آسان است، زیرا هر دستگاهی در اینترنت می‌تواند آن را ببیند. برای این منظور، می‌توانید از بسیاری از وب‌سایت‌هایی که آدرس IP شما را فوراً نشان می‌دهند، استفاده کنید.

در گوشی موبایل اندرویدی خود مرورگر کروم و در گوشی آیفون مرورگر سافاری، یا هر مرورگر دیگری که شما استفاده می‌کنید، را باز کنید. سپس به وب‌سایت‌های زیر که IP عمومی را نمایش می‌دهند بروید:

• IP Chicken
• WhatIsMyIP
• What Is My IP Address

متوجه خواهید شد که برخی از این سایت‌ها حتی مکان و نام ISP شما را نیز نشان می‌دهند؛ و این موضوع به این دلیل است که آدرس IP شما این اطلاعات را در خود دارد. البته شما نمی‌توانید نام و آدرس دقیق کسی را از آدرس IP آن تعیین کنید، اما آدرس IP آن را به یک شهر یا منطقه محدود می‌کند. سایت‌های مشابه به شما اجازه می‌دهند تا هر آدرس IP را برای دیدن محل آن ردیابی کنید. در ادامه درباره آدرس IP خصوصی صحبت خواهیم کرد.

نحوه یافتن آدرس IP خصوصی تلفن همراه

 همان‌طور که در بالا توضیح داده شد، آدرس‌های IP عمومی تنها نیمی از داستان هستند. در اینجا چگونگی پیدا کردن آدرس IP خصوصی گوشی شما در شبکه خانگی‌تان را بررسی می‌کنیم.

چگونه آدرس IP خود را در «اندروید» (Android) پیدا کنیم؟

صفحه «تنظیمات» (Settings) را باز کنید و به مسیر Network & internet > Wi-Fi بروید. اگر قبلاً به شبکه Wi-Fi متصل نشده‌اید، روی نام شبکه خود کلیک کرده و به آن متصل شوید.

سپس روی نام شبکه لمس طولانی انجام دهید و گزینه Advanced را برای نمایش تنظیمات بیشتر فعال کنید. در اینجا آدرس IP و سایر اطلاعات شبکه را پیدا خواهید کرد. آدرس IPv۶ در پایین صفحه ظاهر می‌شود. این مراحل ممکن است بسته به نسخه اندروید گوشی شما کمی متفاوت باشند؛ اما کلیت ماجرا در تمام دستگاه‌ها همین است.

چگونه آدرس IP خود را در «آیفون» (IPhone) پیدا کنیم؟

برای پیدا کردن آدرس IP خصوصی خود در آیفون، به مسیر Settings > Wi-Fi بروید. اگر قبلاً به شبکه Wi-Fi متصل نشده‌اید، روی نام شبکه خود کلیک کرده و به آن متصل شوید. سپس روی نام شبکه لمس طولانی انجام دهید تا تنظیمات بیشتر برای شما باز شود. در اینجا، فیلد آدرس IP که در زیر بخش IPv۴ Address قرار دارد را مشاهده خواهید کرد. بخش IPv۶ Address آدرس جایگزین را برای دستگاه شما نشان می‌دهد.

آدرس‌های IP دینامیک و استاتیک

 لازم به ذکر است که در اغلب موارد، آدرس‌های IP که در بالا پیدا کردید در هسته تنظیم نشده‌اند. در هر دو مورد، احتمالاً یک آدرس IP پویا (دینامیک) دارید. به عبارت دیگر، پس از گذشت مدت زمانی یا در هنگام راه‌اندازی مجدد تلفن، دستگاه یا کل شبکه شما یک IP جدید دریافت می‌کند. برعکس، یک IP ثابت (استاتیک) در طول زمان یا به هر نحوی تغییر نخواهند کرد.

مدیریت IP عمومی پویا برای «سرویس‌دهنده اینترنت» (ISP) شما آسان‌تر هستند. شما می‌توانید یک IP ثابت از ISP خود درخواست کنید، اما این کار اغلب شامل هزینه‌های اضافی است. این کار برای کاربران خانگی لازم نیست مگر این که شما میزبان سروری باشید که دیگران به آن دسترسی دارند.

مسیریاب (روتر) شما با استفاده از «پروتکل پیکربندی پویای میزبان» (DHCP)، آدرس‌های IP خصوصی را به طور پویا به دستگاه‌هایی در شبکه شما ارسال می‌کند. در عمل، این بدان معنا است که هنگامی‌که یک دستگاه جدید را به Wi-Fi خانگی خود وصل می‌کنید، مجبور نیستید یک آدرس IP را به‌صورت دستی اختصاص دهید و خودتان همه چیز را پیگیری کنید.

اگر می‌خواهید، می‌توانید آدرس‌های IP استاتیک را با استفاده از مسیریاب و تنظیمات دستگاه‌های مختلف مشخص کنید؛ اما باز هم این مورد، تنها برای کاربران پیشرفته نگران کننده است. انجام این کار به اشتباه می‌تواند باعث مشکلات عمده‌ای شود.

چگونه آدرس IP خود را پنهان کنیم؟

 بعد از پیدا کردن IP فعلی و دانستن اینکه IP موقعیت شما را مشخص می‌کند، ممکن است در مورد مفاهیم حریم خصوصی این موضوع نگران باشید. اگر این‌طور است، بهترین راه‌حل شروع استفاده از یک «شبکه خصوصی مجازی» (VPN) است.

اساساً اتصال به یک ارائه‌دهنده VPN به شما این امکان را می‌دهد که تمام ترافیک خود را از طریق سرورهای ایمن عبور دهید. برای دیگران، به نظر می‌رسد که ترافیک شما از مکان دیگری می‌آید. این باعث می‌شود IP شما پنهان بماند و مسیر مرور شما را سخت‌تر کند.

حالا شما می‌دانید که چگونه آدرس IP خود را بررسی کنید.

 مهم نیست که شما چه دستگاهی دارید، این روش‌ها آدرس IP شما را به هر نحوی که شده نشان می‌دهند. البته ممکن است که هرگز لازم نباشد آدرس IP خود را چک کنید، اما این‌یک مهارت خوبی است که بهتر است آن را بدانید. ممکن است برای حل مشکلات شبکه خود بخواهید آدرس IP خود را پیدا کنید. اگر این‌طور است، گام‌های ساده ما برای تشخیص مشکلات شبکه را بررسی کنید.

منبع: چطورپدیا