۸ کاری که گوشی هوشمند باید به ‌صورت خودکار انجام دهد

ما در عصر فناوری فوق‌هوشمندی زندگی می‌کنیم که برای آسان کردن زندگی ما ساخته شده ‌است؛ بنابراین خود را اسیر کارهای پیش‌پا افتاده‌ی روزمره نکنید و اجازه دهید گوشی هوشمندی که در اختیار دارید، این کارها را به‌جای شما انجام دهد. در ادامه چند مورد از بهترین تنظیماتی که برای خودکارسازی گوشی هوشمند خود می‌توانید انجام دهید، آموزش داده می‌شود تا دیگر مجبور نباشید آن کارها را انجام دهید و وقت بیشتری برای کارهای جالب‌تر داشته باشید.

پیام‌های متنی را خودکار کنید

چه قصد داشته باشید رانندگی کنید، چه پاسخ دادن به دوستان، زحمت زیادی برای شما داشته باشد، با خودکارسازی پیام‌های متنی یا حداقل پاسخ‌هایی که باید به پیامک‌های رسیده بدهید، می‌توانید کمی از مقدار تایپ با انگشت بکاهید.

در سیستم‌عامل iOS باید گزینه‌ی Do Not Disturb (که بعداً بیشتر درباره‌اش خواهم نوشت) را فعال کنید تا پاسخگوی خودکار پیامک‌ها روشن شود. از قسمت Settings، گزینه‌ی Do Not Disturb را انتخاب نمایید و صفحه را بالا برید تا به گزینه‌های Auto-Reply برسید: می‌توانید مخاطبانی را که پاسخ خودکار دریافت می‌کنند و متن دقیق پیام را انتخاب نمایید. بعد از این، هرگاه Do Not Disturb به صورت دستی یا خودکار روی دستگاه فعال شود، این تنظیمات نیز روشن خواهند بود.

پاسخ خودکار پیامک، زیرمجموعه‌ای از حالت رانندگی در سیستم‌عامل اندروید نیز هست؛ اما همچنان برای ارسال شدن پیامک پاسخ، باید دکمه‌ی تأیید را بزنید. برای داشتن فرایندی واقعاً خودکار، نسخه‌ی رایگان اپلیکیشن Auto Reply Text Message را نصب نمایید. این برنامه درست شبیه پیام «خارج از ساعت اداری» در ایمیل است و برای آن می‌توانید پروفایل‌های مختلفی را تنظیم نمایید (یک پاسخ برای جلسات، یکی برای تعطیلات، یکی برای رانندگی و غیره).

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم را خودکار کنید

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم یکی از کارهای اساسی است که برای حفظ خاطرات دیجیتالی باارزش باید انجام دهیم تا حتی اگر گوشی گم و نابود شود، این عکس‌ها و فیلم‌ها را از دست ندهیم. خوشبختانه انجام این کار از همیشه آسان‌تر است. به سرعت می‌توانید گوشی را به گونه‌ای تنظیم کنید که هرگاه به اینترنت wifi متصل شدید، گوشی به‌صورت خودکار، عکس و فیلم‌ها را در فضای ابری ذخیره نماید.

برنامه Google Photos هم بر روی اندروید و هم iOS موجود است: ۱۵ گیگابایت رایگان (برای همه‌ی خدمات گوگل) دریافت خواهید کرد و برای داشتن فضای بیشتر نیز می‌توانید ماهی ۲ دلار پرداخت نمایید. اگر با تغییر ابعاد عکس‌ها به ۱۶ مگاپیکسل، و فیلم‌ها به ۱۰۸۰ مشکلی نداشته باشید، یا گوشی پیکسل داشته باشید، گوگل به شما حافظه‌ی نامحدود رایگان می‌دهد. اپلیکیشن را نصب کرده و سپس Settings و بعد از آن Backup & sync را بررسی کنید تا مطمئن شوید همه‌چیز در فضای ابری کپی می‌شود.

گزینه‌ی گوشی‌های اپل، iCloud Photo Library است که ۵ گیگابایت فضای ابری رایگان در اختیار شما قرار می‌دهد و برای فضای بیشتر، یک دلار در ماه یا بیشتر از شما دریافت خواهد کرد. از قسمت Settings در دستگاه iOS، نام Apple ID و پس از آن iCloud، و سپس Photos را لمس نمایید تا پشتیبان‌گیری خودکار را فعال کنید. در این قسمت، چندین گزینه‌ی دیگر نیز نظیر Dropbox و OneDrive در اختیار خواهید داشت.

تایپ کردن را خودکار کنید

شاید از اینکه بدانید چه مقدار زمان در روز برای تایپ کردن صرف می‌کنید، شگفت‌زده شوید. تنظیمات خودکارسازی را برای صفحه‌کلید گوشی فعال کنید تا عباراتی را که زیاد استفاده می‌کنید، مثلاً آدرس منزل، معذرت‌خواهی بابت دیر رسیدن، تنها با تایپ چند حرف، به متن خود اضافه نمایید.

با گوشی iOS، تنها کافی است Settings را باز نموده و سپس از قسمت General، Keyboard و سپس Text Replacement را انتخاب نمایید. در صفحه‌ای که پیش روی شما باز می‌شود، می‌توانید نویسه‌های جدیدی اضافه نمایید (دو نمونه برای شما قرار داده شده است)، آیکون + را لمس کرده و سپس عبارت یا میان‌بر مد نظر خود را وارد نمایید. هنگام تایپ کردن از میان‌بر معرفی ‌شده استفاده می‌کنید و عبارت مدنظر به صورت پیشنهاد در فهرست متن‌های پیش‌بینی‌شده ظاهر می‌گردد.

کسانی که از اندروید استفاده می‌کنند، به سراغ Settings رفته و به ترتیب مسیر System-> Languages & input-> Virtual keyboard-> Gboard-> Dictionary و در نهایت Personal dictionary را طی نمایند. زبان خود را انتخاب و سپس با استفاده از آیکون +، عبارت و میان‌بر را اضافه کنید. دفعه‌ی بعدی که تایپ می‌کنید، میان‌بر و سپس عبارت را انتخاب نمایید.

زمان‌های سکوت را خودکار کنید

مشکلی که وجود دارد این است که بیشتر مواقع، به‌شکلی غیرقابل‌ کنترل، فراموش می‌کنیم گوشی خود را در حالت سکوت قرار دهیم. این مسئله باعث می‌شود در بسیاری از جلسات مهم، سر کلاس درس یا هنگام نماز جماعت در مسجد، زنگ گوشی سکوت را بشکند و ما را خجالت‌زده کند. اجازه دهید گوشی شما طبق برنامه‌ای مشخص، در زمان لازم در حالت سکوت فرو رود.

در سیستم‌عامل iOS، می‌توانید Settings را باز کرده، Do Not Disturb را انتخاب نموده و سپس Scheduled را فعال نمایید تا زمان‌های سکوت را تعیین کنید. متأسفانه در این قسمت، هر روز فقط یک بازه‌ی زمانی را می‌توانید مشخص نمایید. اگر Do Not Disturb را در Control Center به مدت طولانی لمس کنید، می‌توانید حالت سکوت را به مدت یک ساعت، تا عصر، یا تا زمانی که از موقعیت مکانی کنونی خارج شوید، تنظیم نمایید.

در اندروید، Sound را انتخاب نموده و سپس از قسمت Settings، گزینه Do not disturb را بزنید. گزینه‌ی Turn on automatically را انتخاب کنید تا زمان‌هایی که Do Not Disturb یعنی بدون دخالت شما فعال می‌شود را تنظیم نمایید. این بازه‌های زمانی را می‌توانید با توجه به ساعات روز یا وقایع موجود در تقویم گوگل مشخص نموده و اگر لازم باشد در هر ۲۴ ساعت، چند بازه‌ی زمانی تعیین کنید.

به‌صورت خودکار، پخش موسیقی را متوقف نمایید

اگر دوست دارید با گوش دادن به موسیقی مورد علاقه‌ی خود یا چند کانال صوتی آنلاین به خواب بروید، می‌توانید گوشی را به‌گونه‌ای تنظیم نمایید که پس از گذشت مدت‌زمان مشخصی، پخش موسیقی را متوقف کند. برخی اپلیکیشن‌ها، مثلاً Pocket Casts، خودشان زمان‌سنج دارند (البته Spotify هنوز این قابلیت را اضافه نکرده است…).

اگر از گوشی iOS استفاده می‌کنید، می‌توانید این کار را به اپلیکیشن Clock بسپرید. برگه‌ی Timer را باز نموده و مدت زمان دلخواه خود را انتخاب نمایید. سپس When Timer Ends را لمس نمایید. در انتهای فهرست، Stop Playing را بزنید. زمانی که زمان‌سنج متوقف شود، هر نوع فایل صوتی اجراشده روی گوشی، خاموش می‌شود.

شرم‌آور است که برنامه‌ی پیش‌فرض Clock روی اندروید چنین کارکردی ندارد؛ اما شما می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن‌های فرعی، این نقیصه را برطرف نمایید. تعداد قابل‌توجهی اپلیکیشن زمان‌سنج خواب در Google Play و کافه‌بازار موجود است. کافی است یک جستجوی ساده انجام دهید و ببینید کدام یک را بیشتر دوست دارید؛ اما سادگی و کارآمدی Sleep Timer قابل ستایش است.

 زمانی که از منزل خارج می‌شوید، به‌صورت خودکار، wifi را غیرفعال کرده و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید.

اگر گوشی اندروید دارید، از IFTTT (اگر … آنگاه…) استفاده نمایید تا بر اساس رویدادهای گوشی یا موقعیت مکانی آن، انواع مختلف کارهای خودکار را انجام دهد. این سرویس همه‌ی اپلیکیشن‌ها و پلتفرم‌ها را به هم متصل می‌کند. استفاده از آن رایگان است.

مثلاً شاید برای امنیت بیشتر، حفظ عمر باتری و آرامش خاطر، بخواهید زمانی که IFTTT خروج شما را از منزل یا رسیدن به اداره را تشخیص داد، wifi را بسته و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید. عصر، وقتی برمی‌گردید، IFTTT می‌تواند به‌صورت خودکار، گوشی را از حالت سکوت درآورده و دوباره wifi را روشن کند.

این فقط گوشه‌ای از کارهایی است که IFTTT می‌تواند انجام دهد: آگاهی‌رسانی‌ها و پیام‌ها را در صفحات گسترده وارد نماید، چراغ‌های هوشمند را هم‌زمان با زنگ ساعت روشن کند، به‌صورت خودکار، مسیر رفتن به یک رویداد را در تقویم نشان دهد، زمانی که دستگاه بلوتوث‌داری شناسایی شد، پخش موسیقی را آغاز کند، در رسانه‌های اجتماعی مطلب بفرستد، و بسیاری موارد دیگر.

 زمان رسیدن خود را به دیگران اطلاع دهید

برنامه Shortcuts را از طریق اپل (قبلاً به نام Workflow) روی دستگاه iOS خود نصب کنید تا بتوانید چند وظیفه را خودکارسازی نمایید. بهتر بگویم، مجموعه‌ای از اقدامات را که تنها با یک لمس یا دستور به Siri انجام‌پذیر است، با هم ترکیب کنید.

در این مورد بخصوص، قصد داریم میان‌بری را معرفی کنیم که به شما اجازه می‌دهد زمان تخمینی رسیدن را با فردی دیگر به اشتراک بگذارید. کافی است به ترتیب، Street Address (آدرس منزل را وارد نمایید)، Get Travel Time و Send Message را پیمایش کنید. در بلوک آخر، دکمه‌ی Travel Time را لمس کرده تا زمان تخمینی رسیدن خود را به متن پیامک اضافه کنید. مخاطبین مد نظر را در فیلد Recipients انتخاب کنید و سپس کار تمام است.

روی دکمه‌ی Gallery در Shortcuts کلیک کنید تا روش‌های دیگری برای خودکارسازی زندگی خود در این اپلیکیشن، ملاحظه نمایید. می‌توانید ترانه‌ای را که به آن گوش می‌دهید، در فضای مجازی به اشتراک بگذارید، چند ردیف عکس اینستاگرام بسازید، محتوای آخرین مطلب کپی‌شده را به Dropbox بفرستید، Live Photos را به GIF تبدیل کنید، در آخرین خبرها بگردید و کارهای بسیار زیاد دیگری انجام دهید.

حرفه‌ای‌تر، خودکارسازی کنید

اگر تصمیم جدی مبنی بر خودکارسازی زندگی خود و یک گوشی اندروید دارید (iOS حقیقتاً ابزار اساسی لازم را در اختیار اپلیکیشن‌های فرعی قرار نمی‌دهد)؛ اپلیکیشن Tasker مدت‌ها است که گزینه‌ای طلایی در میان اپلیکیشن‌های خودکارسازی به شمار می‌رود. استفاده از آن، آسان‌تر از دیگر اپلیکیشن‌ها نیست (البته در حال پیشرفت است)؛ اما نمی‌توانید قابلیت‌های آن را نادیده بگیرید.

اپلیکیشن Tasker می‌تواند با انواع اپلیکیشن‌ها و تنظیمات سیستمی روی گوشی ارتباط برقرار کند. اگر لازم باشد، چراغ‌قوه را روشن کنید، پخش موسیقی را کنترل نمایید، حالت پرواز را تغییر دهید، پیامک بفرستید، باقیمانده‌ی شارژ باطری را ببینید یا نقشه را باز کنید. وظیفه‌های خودکار را می‌توان با یک لمس، یا بر اساس زمان‌بندی، رویداد یا موقعیت مکانی انجام داد.

مثلاً زمانی که به محل خاصی رسیدید، می‌توانید به‌صورت خودکار به Foursquare وارد شوید یا رمز wifi خود را با کلمه‌ی wifi به هر پیامکی که به شما ارسال می‌شود، بفرستید.

منبع: چطورپدیا

ردیابی موقعیت مکانی چگونه توسط گوشی هوشمند انجام می‌شود؟

همانطور که افشاسازی اخیر سابقه‌ی ردیابی موقعیت‌مکانی کاربران توسط گوگل نشان می‌دهد، حدس زدن زمانی که اپلیکیشن‌ها، شرکت‌های فناوری غول‌آسا و دستگاه‌های جیبی، موقعیت مکانی شما را رصد می‌کنند و زمانی که این کار را نمی‌کنند کار آسانی نیست. در ادامه آنچه را که باید درباره‌ی عملکرد ردیابی موقعیت مکانی در گوشی بدانید و روش غیرفعال کردن آن را خواهید دید.

اطلاعات موقعیت مکانی یکی از داده‌های اولیه‌ای است که هر شرکت ممکن است از شما دریافت کند. شاید هدف آنها شخصی‌سازی گزارش آب و هوا یا ارائه‌ی تبلیغ یک شیرینی‌فروشی در نزدیکی محل زندگی شما باشد. در نتیجه‌، اپلیکیشن‌ها و سیستم‌عامل‌های موبایل به شدت به دنبال کسب چنین داده‌هایی هستند. البته نوعی سازش دوجانبه بین شما و این شرکت‌ها وجود دارد و اگر دوست نداشته باشید که موقعیت مکانی خود را افشا سازید، چاره‌ای جز خداحافظی با برخی خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل راهنمای مسیریابی برای رسیدن به یک پارک ندارید. آسودگی را بیشتر دوست دارید یا حفظ حریم خصوصی؟ نمی‌توانید هر دو را با هم داشته باشید؛ اما بلد بودن طرز کار آن و زمانی که می‌توانید و باید آن را فعال کنید، برای شما مفید خواهد بود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط دستگاه

اگر نمی‌خواهید گوشی هوشمند، موقعیت شما را به هر اپلیکیشن یا هر شرکت فناوری گزارش کند؛ پس باید تنظیمات موقعیت مکانی اصلی را غیرفعال کنید. این کار اساساً باعث می‌شود گوشی دیگر نتواند جای خود را پیدا کند که اغلب با ارتباط با ماهواره‌های GPS، برج‌های سلولی و حتی شبکه‌های wifi عمومی نزدیک انجام می‌شود.

اگر گوشی اندروید دارید، به Settings بروید و سپس Security & location را انتخاب کرده و کلید Use location را خاموش کنید. اگر از گوشی آیفون استفاده می‌کنید، Settings را باز کرده و Privacy and Location Services را لمس نمایید. سپس Location Services را غیرفعال کنید. گوشی شما اساساً از نظر موقعیت مکانی پنهان خواهد شد.

انجام این کار به معنای آن است که دیگر نمی‌توانید موقعیت خود را روی نقشه مشخص نمایید، به دنبال کافه‌های محله‌ی خود بگردید یا اگر گوشی خود را گم کردید، آن را با موقعیت‌یاب پیدا کنید؛ همچنین گوگل نیز دیگر نخواهد توانست از جمع‌آوری داده استفاده کرده و به کاربران «نقشه گوگل» (Google Map) بگوید مثلاً یک جاده چه مقدار ترافیک دارد. هم اندروید و هم iOS در صفحات منوی واقعی خود، اطلاعات بیشتری به شما ارائه می‌دهند تا بدانید با انجام این کار، چه امکاناتی از دست می‌دهید.

گرچه همچنان یک شرایط باقی می‌ماند که طی آن، موقعیت مکانی شما چه با اندروید یا iOS، حتی با خاموش کردن ردیابی موقعیت مکانی به اشتراک گذاشته می‌شود: زمانی که با فوریت‌ها و خدمات اورژانسی تماس بگیرید. اگر جایی باشید که اشتراک‌گذاری اضطراری موقعیت مکانی در آن فعال باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که مکان‌یاب خود را غیرفعال کرده باشید یا خیر. در هر صورت گوشی شما موقعیت مکانی را مخابره خواهد نمود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط اپلیکیشن

اگر ردیابی موقعیت مکانی را در دستگاه خود فعال سازید، دسترسی به این اطلاعات را در اختیار گوگل و اَپل قرار می‌دهید. این کار صرفاً بخشی از قرارداد استفاده از سیستم‌عامل‌های دارای خدمات موقعیت مکانی فعال است. حتی با وجود فعال بودن این تنظیمات، باز هم می‌توانید راه دسترسی اپلیکیشن‌ها به موقعیت مکانی گوشی خود را ببندید.

از قسمت Settings اندروید، به سراغ Security & Location و سپس Location بروید و App-level permissions را لمس کنید تا همه‌ی اپلیکیشن‌های نصب‌ شده بر روی گوشی را ببینید. دسترسی هر کدام از اپلیکیشن‌هایی که نمی‌خواهید موقعیت مکانی شما را بدانند را از این طریق غیرفعال کنید. مثلاً شاید بخواهید برنامه Airbnb محل شما را بداند؛ اما فیس‌بوک نه. در اینجا هم با غیرفعال کردن این دسترسی، شاید برخی از ویژگی‌های اپلیکیشن که نیازمند اطلاعات موقعیت مکانی باشد، مختل شود.

در بخش Settings برای iOS، Privacy را لمس و سپس Location Services را بزنید تا فهرست کاملی از اپلیکیشن‌ها را ببینید. در iOS، مدیریت دقیق‌تری به شما ارائه می‌شود: می‌توان به اپلیکیشن‌ها اجازه داد که همیشه «Always» یا هنگام استفاده از اپلیکیشن «While Using the App» یا هرگز «Never» به موقعیت مکانی دسترسی داشته یا نداشته باشند. با استفاده از گزینه‌ی Never، ردیابی را به‌کلی مسدود نمایید؛ یا با استفاده از While Using the App، ردیابی پنهانی را مسدود کنید(تا اطلاعات موقعیت مکانی تنها زمانی ثبت شود که اپلیکیشن عملاً اجرا شده باشد.

یکی از روش‌هایی که می‌توان اپلیکیشن‌ها را از ثبت موقعیت مکانی به شکلی که در گزارش اخیر AP آمده است، باز داشت به این صورت است: هر جا که اپلیکیشن‌ها روی دستگاه اجرا شده‌اند، می‌توانید نقاط ریزی روی نقشه ببینید و سپس به‌صورت هم‌زمان موقعیت مکانی را اصلاح نمایید. البته هر اپلیکیشن با دیگری متفاوت است و برای کاری که با داده‌های مکانی شما انجام می‌دهد، سیاست‌های حریم خصوصی ویژه‌ی خود را خواهد داشت.

به یاد داشته باشید که برخی از این اپلیکیشن‌ها، نفوذ فراوانی دارند. حتی اگر دسترسی فیس‌بوک را به موقعیت مکانی خاموش نمایید، فیس‌بوک به عنوان یک پلتفرم، زمانی که از طریق مرورگر به سیستم آن ورود می‌کنید، با استفاده از آدرس IP که با آن به سایت وصل می‌شوید یا زمانی که یکی از دوستان، شما را در مکان خاصی تگ کند، یا زمانی که مکانی را در عکسی در اینستاگرام تگ می‌کنید، جای شما را پیدا می‌کند.

ردیابی موقعیت مکانی توسط گوگل و اَپل

حتی اگر دسترسی ردیابی موقعیت مکانی را برای همه‌ی اپلیکیشن‌های خود غیرفعال نمایید، تا زمانی که روی تلفن شما فعال باشد، بخش اول را ببینید، اَپل (در iOS) و گوگل (در اندروید) می‌توانند داده‌های موقعیت مکانی شما را به دست آورند؛ زیرا آنها مالک سیستم عاملی هستند که استفاده می‌کنید. اما به نظر می‌رسد گوگل نسبت به اَپل، بسیار متجاوزانه‌تر عمل می‌کند و شوق بیشتری برای به اشتراک‌گذاری داده‌ها در همه‌ی محصولاتش از خود نشان می‌دهد.

این ردیابی، از نوعی است که ک.شانکاری در مطلب وبلاگ خود، که در واقع آغازگر گزارش AP بود، مطرح نمود. همان مطلبی که به مسائل اندرویدی می‌پردازد که کاربران سال‌ها متوجه آن بوده‌اند. سرویس‌های Google Play  تا زمانی که دسترسی موقعیت مکانی در سطح تلفن همراه فعال باشد، همچنان مقداری داده‌ی موقعیت مکانی برای گوگل و خدمات مرتبط به آن نظیر نقشه‌ها و دستیار گوگل را گردآوری خواهد کرد.

گوگل حتی می‌تواند با کمک اپلیکیشن گوگل، این کار را بر روی iOS انجام دهد. در نظر داشته باشید که گوگل همیشه، حتی زمانی که در پس‌زمینه فعال است، درخواست ثبت اطلاعات مکانی می‌دهد. حداقل در سیستم‌عامل iOS می‌توانید بدون غیرفعال کردن کل خدمات موقعیت مکانی گوشی، دسترسی اپلیکیشن گوگل را محدود نمایید؛ اما در اندروید، حداقل در ارتباط با موقعیت مکانی، یا باید همه‌چیز را بخواهید یا هیچ‌چیز.

همه‌ی این موارد در سیاست‌های حریم خصوصی گوگل، که همه‌ی محصولات و خدمات آن را از جمله Google Maps و اندروید شامل می‌شود، تعریف شده است. به گفته‌ی گوگل: «نوع داده‌های مکانی که ما گردآوری می‌کنیم، تا حدی به تنظیمات دستگاه و حساب کاربری شما بستگی دارد.». معنای این جمله، امکان انجام تنظیمات فراوان برای دوری از این گردآوری اطلاعات است و حتی بعد از آن تنظیمات نیز، تا حدی می‌توانید ردیابی موقعیت مکانی را کنترل کنید.

شما می‌توانید سیاست حریم خصوصی اَپل را نیز مطالعه نمایید. اَپل به وضوح بیان می‌کند که داده‌های به‌دست آمده از Location Services در iOS را برای اطلاع از اماکنی که زیاد به آن مراجعه می‌کنید، ارائه‌ی تبلیغات مبتنی بر مکان در Apple News و App Store و ارائه‌ی پیشنهادهای مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل پرسش Siri درباره‌ی تمایل شما برای مراجعه به کافه‌ای در همسایگی در iOS ۱۲ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این اطلاعات با دستگاه‌های دیگری که به همان حساب‌کاربری iCloud متصل باشند نیز به اشتراک گذاشته می‌شود؛ زیرا گوگل، اطلاعات حساب کاربری را در چندین دستگاه به اشتراک می‌گذارد؛ اما اَپل شفاف بیان می‌کند که علاقه‌ای به ذخیره‌سازی این داده‌ها برای خود ندارد. این داده‌ها به‌جای انتقال به اَپل، در دستگاه شما باقی خواهد ماند. هر داده‌ای که توسط اَپل رصد می‌شود، ناشناس‌سازی شده و با داده‌هایی که از کاربران دیگر دریافت می‌شود، در یک گروه قرار می‌گیرد.

همچون استفاده از فیس‌بوک یا اتصال به wifi عمومی، در نهایت به مقدار اعتمادی که به شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی این خدمات دارید، بستگی دارد. آیا راضی هستید که در قبال مسیردهی گام به گام برای رسیدن به مقصد یا گزارش آب و هوای محل زندگی یا توصیه‌ی رستوران جدیدی که در شهر باز شده است، گوگل یا گوشی آیفون از موقعیت مکانی شما باخبر شود؟

بنابراین، اگر قصد دارید اجازه ندهید یک اپلیکیشن خاص، محل گوشی شما را بداند، می‌توانید دسترسی آن را در سطح اپلیکیشن ببندید. اگر می‌خواهید گوگل و اَپل هر گونه اطلاعات را در ارتباط با موقعیت مکانی شما از طریق دستگاه تلفن همراه ردیابی نکند، پس باید ویژگی موقعیت مکانی دستگاه را به‌طور کامل غیرفعال نمایید یا صرفاً به سراغ یک گوشی ساده و عقب‌مانده بروید.

منبع: چطورپدیا

همه چیز درباره ردیابی کاربر توسط تلفن‌های هوشمند و برنامه‌ها

اَبررایانه‌های کوچک جیبی که همه‌ی ما همواره با خود این طرف و آن طرف می‌بریم، فقط در حال عرضه‌ی اطلاعات مفید به ما نیستند؛ بلکه شبانه‌روز، مقدار زیادی داده نیز درباره‌ی ما و عادت‌های ما گردآوری می‌کنند. در این راهنما خواهید دید که تلفن هوشمند و برنامه‌های فعال آن، چه چیزی را گردآوری می‌کنند و چطور می‌توانید مقداری آن را کنترل نمایید.

حسگرها در اندروید و iOS

گوشی هوشمند پر از حسگرهایی است که موقعیت مکانی شما را در دنیا، سرعت حرکت در فضا، جهت قرارگیری گوشی و غیره را زیر نظر دارند. همه‌ی این داده‌ها توسط برنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا تجربه‌ی کاربر را بهبود بخشند؛ به طوری‌که، کاربران بتوانند صفحه‌ی گوشی را از حالت عمود به افقی و بالعکس تغییر دهند و برای رفت و آمد نیز، شما را در مسیر صحیح راهنمایی کنند؛ اما حجم و مقدار داده‌ای که ذخیره می‌شود تا حد زیادی به سلیقه‌ی تولیدکننده‌ی گوشی بستگی دارد.

در ماه‌های اخیر، OnePlus در مرکز تعارضات درباره‌ی حفظ حریم خصوصی قرار گرفته است و روش برداشت اطلاعات شخصی قابل شناسایی (نظیر IDهای دستگاه) و ارسال آن به پایگاه مرکزی OnePlus، ظاهراً برای بهبود کیفیت تجربه‌ی کاربر دستگاه، بسیار مورد بحث قرار گرفت. از آن زمان به بعد، OnePlus مقداری از فعالیت گردآوری داده‌ی خود عقب‌نشینی کرد و قول داد که از داده‌ها فقط در داخل دستگاه استفاده نماید؛ اما این مسئله نشان‌دهنده‌ی قدرت بالای تلفن هوشمند در آشکارسازی اطلاعات و دشواری تمییز دادن اطلاعاتی است که جمع‌آوری می‌شود از آنهایی که جمع‌آوری نمی‌شود.

طبق سیاست حفظ حریم خصوصی گوگل که اندروید یکی از مجموعه‌های تحت تأثیر آن است، به محض ورود به اندروید با حساب کاربری گوگل، دستگاه به اعتبارنامه‌های گوگل متصل می‌شود و گوگل شروع به ثبت داده‌هایی نظیر مدت‌زمان و نوع تماس، موقعیت مکانی تلفن، اطلاعات دستگاه مورد استفاده و غیره می‌کند.

همچنین می‌توانید سیاست حفظ حریم خصوصی اَپل را به‌صورت آنلاین مشاهده نمایید. درست است که بسیاری از داده‌های گردآوری ‌شده، یکسان هستند؛ اما اَپل به دلیل ناشناسی‌سازی بخش بزرگی از این داده‌ها یا نگهداری آن در iPhone (به جای ارسال آن به اَپل)، با گوگل متفاوت است؛ بنابراین، درست است که مثلاً iOS می‌تواند موقعیت مکانی شما را ردیابی نماید؛ اما خود شرکت اَپل نمی‌داند کجا هستید. فقط تلفن همراه این اطلاعات را می‌داند.

یکی دیگر از مثال‌های واضحی که نشان می‌دهد اپل خود را از نظر حریم خصوصی از دیگران متمایز نموده، «شناساگر چهره» (Face ID) است. حسگرهای Face ID همه‌ی جزئیات صورت شما را ترسیم کرده و می‌دانند؛ اما این اطلاعات به‌شکل خصوصی و ایمن در تلفن همراه ذخیره می‌گردد. اطلاعات صورت کاربر اَپل یا iCloud مخابره نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی، تصویر صورت شما را به‌دست آورد.

اما برخی از این داده‌ها با اپلیکیشن‌های فرعی به اشتراک گذاشته می‌شود. مثلاً شاید برخی اپلیکیشن‌ها یک فیلتر AR روی صورت شما انجام دهند. اَپل شرط گذاشته است که چنین برنامه‌های اسکن صورت باید سیاست حفظ حریم خصوصی خود را به کاربر ارائه دهند.

اپلیکیشن‌های تلفن هوشمند

علاوه بر اطلاعات پایه‌ای که توسط گوشی هوشمند شما جمع‌آوری شده و به شرکت سازنده‌ی گوشی ارسال می‌شود (یا نمی‌شود)، اطلاعاتی را که اپلیکیشن‌های اجرایی جمع می‌کنند نیز فراموش نکنید. داده‌هایی که ثبت و ذخیره می‌شوند، به سیاست‌های حفظ حریم خصوصی و دسترسی‌هایی که به آن می‌دهید، بستگی دارد.

اگر می‌خواهید بدانید هر برنامه دقیقاً به ردیابی چه چیزی در گوشی اندروید شما دسترسی دارد، Settings را باز کرده و به قسمت Apps & notifications بروید. یکی از اپلیکیشن‌ها را انتخاب نموده و گزینه‌ی Permissions را بزنید. برای گوشی‌های iOS، Settings را باز کرده و سپس یک اپلیکیشن انتخاب کنید تا دسترسی‌ها و اجازه‌های آن را ببینید. بیشتر این دسترسی‌ها را می‌توان با یک دکمه باز و بسته، به راحتی روی اندروید و iOS لغو کرد.

این قسمت، جزئیات داده‌هایی را که یک اپلیکیشن می‌تواند در گوشی شما ردیابی کند، نشان می‌دهد؛ اما برای آنکه بدانید دقیقاً چه استفاده‌ای از این داده‌ها می‌شود، باید متن شرایط و قوانین استفاده و سیاست حفظ حریم خصوصی برنامه را در صورت موجود بودن، مطالعه کنید. گوگل اخیراً گفته است که تصمیم دارد برنامه‌هایی که سیاست‌های حفظ حریم خصوصی کاربر ندارند را تنبیه نماید؛ اما حتی با این شرایط هم، کاربران از نظر مقدار داده‌ای که از آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد، تا حد زیادی در اختیار توسعه‌دهندگان اپلیکیشن هستند.

مثلاً می‌توانید سیاست‌های حفظ حریم خصوصی برنامه گردشگری Airbnb را به‌صورت آنلاین مطالعه کنید. از این اپلیکیشن در گوشی خود استفاده می‌کنید؟ برنامه Airbnb می‌تواند موقعیت مکانی شما را ردیابی نماید، اطلاعاتی از دستگاه مورد استفاده‌ کسب کرده و زمان استفاده از اپلیکیشن را ثبت کند. سپس از این داده‌ها برای همه ‌چیز، از نشان ‌دادن مراکز Airbnb نزدیک به موقعیت مکانی کنونی شما گرفته تا ارائه‌ی فهرست‌های بهتر به شما استفاده می‌نماید.

حتی زمانی که فکر می‌کنید می‌دانید چه اطلاعاتی از شما ردیابی می‌شود، باز هم این داده‌ها شفاف نیست: فلیکس کروس، توسعه‌دهنده‌ی برنامه عکاسی اخیراً افشا کرده است که اگر به اپلیکیشن اجازه دهید عکس‌های روی دستگاه شما را مشاهده نماید، در عین حال اجازه خواهد داد موقعیت مکانی شما را نیز رصد کند؛ زیرا همه‌ی عکس‌های موجود در گوشی به‌طور پیش‌فرض دارای یک برچسب جغرافیایی هستند. حتی اگر به یک برنامه اجازه ندهید که موقعیت مکانی شما را ردیابی نماید، احتمالاً باز هم می‌تواند محل زندگی و مقصد سفر را بیشتر از طریق عکس‌های ذخیره ‌شده در گوشی حدس بزند. البته در هر صورت این به توسعه‌دهنده‌ی اپلیکیشن بستگی دارد که داده‌ها با هر هدفی در عمل از گوشی شما برداشت شود یا خیر.

درست همان زمانی که فکر می‌کنید یک اپلیکیشن را شناخته‌اید و مطمئن شده‌اید که شما را ردیابی نمی‌کند، متوجه می‌شوید که برنامه تشخیص مسیر Uber، ظاهراً با هدف بهبود عملکرد اپلیکیشن ساعت‌مچی اَپل، به‌شکل مخفیانه در حال ضبط فعالیت صفحه‌نمایش بوده‌ است. اگر قرار باشد ادعای Uber را باور کنید، این ویژگی برای رندر نقشه‌ بر گوشی و سپس انتقال آن به دستگاه پوشیدنی مورد استفاده قرار گرفته است؛ اما این نمونه‌ی دیگری است که اثبات می‌کند کاربران تا چه حد نسبت بی‌اطلاع هستند.

با مرورگر دلخواه خود در گوشی به اینترنت سری بزنید تا ببینید همه‌ی داده‌هایی که تا پیش از این درباره‌اش صحبت کردیم که به‌صورت آنلاین گردآوری می‌شود، دوباره در اینجا نیز نقش ایفا می‌کند. جستجوهایی که انجام داده‌اید، دستگاه مورد استفاده، موقعیت مکانی در جهان و غیره، همه گردآوری می‌شود. دو لایه ردیابی وجود دارد: داده‌هایی که توسط اپلیکیشن مرورگر و داده‌هایی که توسط وب‌سایت‌های بازدید شده رصد می‌شود.

در اینجا هم مقدار اطلاعات جمع‌آوری شده، به اپلیکیشن‌ها و خدماتی بستگی دارد که برای استفاده انتخاب می‌کنید. شاید تعجب نکنید که گوگل کروم هزاران داده، شامل تاریخچه و ریزعکس‌های سایت‌های بازدید شده و البته ورود یا عدم ورود شما به گوگل را ثبت می‌نماید و سپس همه‌ی این فعالیت‌ها به‌صورت پیش‌فرض در پروفایل گوگل شما ذخیره می‌گردد. سافاری نیز مقدار زیادی از داده‌های مشابه را ردیابی می‌کند؛ اما با پیروی از سیاست‌های اَپل، بخش بزرگی از داده‌ها را فقط داخل گوشی ذخیره‌سازی می‌کند و اکنون نیز ابزاری برای مسدودسازی ردیابی در اختیار دارد تا اجازه ندهد تبلیغ‌کنندگان، گشت‌وگذار شما را در اینترنت رصد کنند.

بازپس‌گیری کنترل

همانطور که احتمالاً می‌توانید حدس بزنید، فهمیدن اینکه دقیقاً چه داده‌هایی گردآوری می‌شود و سپس در چه راهی مورد استفاده یا در اختیار چه گروه دیگری قرار می‌گیرد، کار آسانی نیست. این سیاست‌ها به‌قدری ابهام دارند که راه‌های گریز فراوانی در اختیار تولیدکنندگان قرار می‌دهند. مثلاً سامسونگ، طبق سیاست‌های خود، احتمالاً اطلاعات GPS را از گوشی شما گردآوری می‌کند، شاید جستجوی صوتی شما را در اختیار برنامه‌های فرعی قرار می‌دهد تا صوت را به متن تبدیل نمایند و ممکن است همه‌ی این داده‌ها را در اختیار شرکای تجاری خود قرار دهد تا از آن برای نشان دادن تبلیغات به شما استفاده نمایند.

در نهایت اگر از این قضیه دل خوشی ندارید، می‌توانید دیگر از گوشی استفاده نکنید؛ اما تنظیمات خاصی در گوشی شما وجود دارد که با استفاده از آن می‌توانید دست دستگاه‌ها و اپلیکیشن‌ها را از گردآوری هر مقدار داده‌ای که دوست دارند، کوتاه نمایید.

ردیابی موقعیت مکانی یکی از موارد مهم به‌شمار می‌رود. هم برای کاربران و هم تبلیغ‌کنندگان بسیار ارزشمند است. در اندروید (موجود)، با باز کردن Settings و سپس لمس Security & Location و Location و سپس خاموش کردن ردیابی، می‌توانید به‌طور کلی ردیابی موقعیت مکانی را در گوشی غیرفعال نمایید. در iOS، بخش Settings را باز کرده و سپس به Privacy and Location services بروید و این ویژگی را غیرفعال کنید. از همان منوها می‌توانید ردیابی موقعیت مکانی را در هر اپلیکیشنی که بخواهید به‌صورت جداگانه غیرفعال یا محدود نمایید.

قبلاً هم درباره‌ی ویرایش دسترسی‌های هر اپلیکیشن به صورت مجزا از طریق منوی Apps & permissions در تنظیمات اندروید یا لمس نام اپلیکیشن در تنظیمات iOS صحبت کرده‌ایم. تعریف بیشتر این دسترسی‌ها از قبل واضح است. مثلاً دسترسی به تقویم و مخاطبین؛ اما شما می‌توانید تعیین نمایید که اپلیکیشن بتواند از حسگرهای حرکتی گوشی، برای شمردن تعداد گام‌ها یا غیره، داده برداشت کند یا خیر. در اندروید، این قابلیت با برچسب Body sensors و در iOS با برچسب Motion & Fitness مشخص شده است.

تا جایی که به گوگل مربوط می‌شود، گزینه‌های فراوانی برای مدیریت دسترسی‌ها وجود دارد که اپلیکیشن‌های گوگل را بر روی اندروید، iOS و دیگر سیستم‌عامل‌ها تحت پوشش قرار می‌دهند. اگر صفحه‌ی حساب کاربری گوگل خود را در اینترنت باز کرده و سپس Personal info & privacy را انتخاب نمایید، می‌توانید روش جمع‌آوری داده را (از طریق Go to Activity Controls) تغییر دهید یا برخی داده‌هایی که پیش از این از گوشی شما در اختیار گوگل قرار گرفته است را از طریق Go to My Activity، پاک کنید. مثلاً می‌توانید همه‌ی جستجوهای صوتی که با استفاده از دستیار گوگل در گوشی انجام داده‌اید را ببینید و پاک کنید.

هر اپلیکیشن مجزا ممکن است تنظیمات و گزینه‌های حریم خصوصی خاص خود را داشته باشد و بتوانید از آن استفاده کنید؛ اما بیشتر آنها چنین تنظیماتی ندارند و برخی توسعه‌دهندگان نیز به اندازه‌ی گوگل به جمع‌آوری داده از شما علاقمند هستند. فیس‌بوک استثناء است و قبلاً درباره‌ی اینکه چطور فیس‌بوک در همه‌ی دستگاه‌ها شما را دنبال می‌کند و چطور می‌توانید تا حدی آن را محدود نمایید، مطلب نوشته بودیم.

در نهایت، استفاده‌ی از تلفن هوشمند به خلق تصویر شما و نوع تبلیغاتی که به آن علاقمند هستید، به شرکت‌هایی نظیر گوگل، فیس‌بوک و غیره کمک می‌کند. حتی اگر یک اپلیکیشن، زیرمجموعه‌ی شبکه‌ی بزرگ تبلیغات نباشد، ممکن است این داده‌ها را به یکی از این شبکه‌ها بفروشد. اَپل از این نظر جایگاهی مجزا دارد و اطلاعاتی را که ردیابی می‌کند، برای استفاده‌ی خود و بیشتر در همان دستگاه نگه می‌دارد؛ اما البته باید بدانید که اپلیکیشن‌های اجرایی روی iOS آزادی عمل بیشتری برای انجام کارهایی که می‌خواهند، در اختیار دارند.

حتی اگر به‌شکلی منطقی با مقداری نظارت و ردیابی در اندروید و iOS کنار بیایید، باز هم باید بدانید هر بار که گوشی هوشمند خود را روشن می‌کنید، چه نوع داده‌هایی از شما برداشت می‌شود. چه لازم باشد چند مورد از ابزار رسانه‌های اجتماعی را حذف نمایید یا ردیابی موقعیت مکانی چند اپلیکیشن را غیرفعال کنید، مقداری کنترل ظاهری بر حریم خصوصی خود به دست خواهید آورد.

منبع: چطورپدیا